تمساح باستانی منبع غذایی نسبتاً محتمل برای تیتانوبوا، بزرگترین مار شناخته شده تا کنون

2023 نویسنده: Sophia Otis | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-05-21 01:48

یک خویشاوند 60 میلیون ساله تمساح ها که اخیراً توسط محققان دانشگاه فلوریدا در مجله دیرینه شناسی مهره داران شرح داده شده است احتمالاً منبع غذایی تیتانوبوا، بزرگترین مار جهان بوده است.

با همکاری دانشمندان موسسه تحقیقاتی گرمسیری اسمیتسونیان در پاناما، دیرینه شناسان موزه تاریخ طبیعی فلوریدا در پردیس UF فسیل هایی از گونه جدید تمساح باستانی را در سازند سرخون در شمال کلمبیا پیدا کردند.این سایت که یکی از بزرگترین معادن زغال سنگ روباز جهان است، همچنین اسکلت‌هایی از تیتانوبوای غول‌پیکر مانند بوآ را به‌وجود آورد که طول آن به 45 فوت می‌رسد. این مطالعه اولین گزارش از یک کروکودیلی فرم فسیلی از همان سایت است.

الکس هستینگز، نویسنده اصلی، دانشجوی کارشناسی ارشد در موزه فلوریدا و دپارتمان علوم زمین‌شناسی UF، می‌گوید: «ما از آنجا شروع به پرورش جانورانی می‌کنیم که داریم».

نمونه‌های مورد استفاده در این مطالعه نشان می‌دهند که گونه جدید، به نام Cerrejonisuchus improcerus، تنها بین ۶ تا ۷ فوت رشد کرده است، که طعمه‌ای آسان برای تیتانوبوا می‌شود. نام علمی آن به معنای تمساح کوچک از Cerrejon است.

این یافته ها به دنبال مطالعه دیگری توسط محققان در UF و Smithsonian ارائه می شود که اولین شواهد قابل اعتماد از شکل جنگل های بارانی نو استوایی در ۶۰ میلیون سال پیش را ارائه می دهد.

جاناتان بلوچ، دیرینه شناس مهره داران موزه فلوریدا و معاون متصدی موزه فلوریدا، گفت: اگرچه Cerrejonisuchus مستقیماً با تمساح های مدرن مرتبط نیست، اما نقش مهمی در تکامل اولیه اکوسیستم های جنگل های بارانی آمریکای جنوبی ایفا کرد.

بلوخ که همراه با کارلوس جارامیلو، گیاه‌شناس دیرینه اسمیتسونی، سفرهای شکار فسیل به سرجون را رهبری می‌کرد، می‌گوید: «به وضوح این فسیل جدید، هم به عنوان شکارچی و هم به عنوان طعمه، بخشی از زنجیره غذایی بوده است. "مارهای غول پیکر امروزه به خوردن تمساح ها معروف هستند، و نمی توان گفت که Cerrejonisuchus یک وعده غذایی مکرر برای Titanoboa بوده است. فسیل های این دو اغلب در کنار هم یافت می شوند."

مفهوم تمساح‌های باستانی به‌عنوان غذای مارها در دنیای مدرن مشابه است، زیرا آناکونداها در آمازون کایمن مصرف می‌کنند. هاستینگز گفت با توجه به اندازه خزنده باستانی، هیچ رقابتی برای تیتانوبوا وجود نداشت.

Cerrejonisuchus improcerus کوچکترین عضو Dyrosauridae، خانواده ای از تمساح های منقرض شده است. Dyrosaurids معمولاً تا حدود 18 فوت رشد می‌کردند و برای خوردن ماهی خرطوم‌های بلندی شبیه موچین داشتند. در مقابل، گونه Cerrejon پوزه بسیار کوتاه‌تری داشت که نشان‌دهنده رژیم غذایی عمومی‌تر بود که احتمالاً شامل قورباغه‌ها، مارمولک‌ها، مارهای کوچک و احتمالاً پستانداران بود.

"به نظر می رسد Cerrejonisuchus موفق شده است از منبع تغذیه ای استفاده کند که برای دیگر تمساح های بزرگتر مفید نبود.

کریستوفر آ. بروچو، دیرینه شناس و دانشیار علوم زمین در دانشگاه آیووا، گفت: این مطالعه سطح غیرمنتظره ای از تنوع را در میان دیروزاریدها نشان می دهد.

بروچو که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «این تنوع از نظر تکاملی پیچیده‌تر از حد انتظار است. "تعداد محدودی از شکل‌های پوزه به طور مکرر در بسیاری از گروه‌های کروکودیل شکل تکامل یافته‌اند، و به نظر می‌رسد که همین امر در مورد دیروزاریدها نیز صادق است. برخی از اشکال سر در دودمان‌های مختلف دیروزارید به‌طور مستقل ایجاد شده‌اند."

Dyrosaurids از شاخه ای جدا شد که در نهایت بیش از 100 میلیون سال پیش خانواده مدرن تمساح ها و تمساح ها را به وجود آورد. آنها از رویداد بزرگ انقراض که دایناسورها را کشتند جان سالم به در بردند اما در نهایت حدود 45 میلیون سال پیش منقرض شدند.بیشتر دیروزاریدها در آفریقا یافت شده اند، اما در سراسر جهان وجود دارند. قبل از این یافته، تنها یک جمجمه دیروزارید دیگر از آمریکای جنوبی توصیف شده بود.

بروچو گفت که قبلاً دانشمندان معتقد بودند که دیروزاریدها در پالئوژن، دوره زمانی پس از انقراض دسته جمعی دایناسورها، متنوع هستند، اما این مطالعه این دیدگاه را تقویت می کند که بسیاری از تنوع آنها قبل از رویداد انقراض دسته جمعی وجود داشته است. به نوعی دیروزاریدها دست نخورده از انقراض دسته جمعی جان سالم به در بردند در حالی که سایر گروه های خزندگان دریایی، مانند موزاسورها و پلزیوسورها، به طور کامل از بین رفتند.

هیستینگز گفت که اندازه کوچک تمساح شگفت انگیز بود، به ویژه با توجه به خزندگان غول پیکری که در دوره کرتاسه پسین زندگی می کردند. پیشینه فسیلی همچنین به احتمال وجود انواع دیگر تمساح‌های باستانی در همان اکوسیستم اشاره می‌کند. او گفت: «در بسیاری از این اکوسیستم‌های گرمسیری و متنوع که در آنها تمساح‌ها می‌توانند رشد کنند، اغلب انواع پوزه‌ها را می‌بینید."آنها تمایل دارند که گونه زایی را در گروه های مختلف شروع کنند."