شیشه آبی فرانسوی و چینی، شیشه چند لایه هلندی، کهربای بالتیک: تقریباً 70000 مهره تولید شده در سرتاسر جهان در یکی از دورافتاده‌ترین پاسگاه‌های امپراتوری اسپانیا، مأموریت سانتا کاتالینا د گوئال حفاری شده‌اند.
این مهره ها به عنوان بخشی از یک پروژه تحقیقاتی گسترده و در حال انجام به رهبری تیمی از دانشمندان موزه تاریخ طبیعی آمریکا در جزیره سنت کاترینز در سواحل جورجیا پیدا شدند. این مهره‌ها که بزرگترین مخزن تاریخ فلوریدا اسپانیا را تشکیل می‌دهند، باستان‌شناسان را در مورد مسیرهای تجاری گذشته روشن می‌کنند و سرنخ‌هایی از ساختار اجتماعی و ثروت مردم ارائه می‌دهند.
لوران پندلتون، مدیر آزمایشگاه باستان شناسی در موزه، می گوید: "این شمالی ترین پاسگاه امپراتوری اسپانیا است، اما ما شواهدی از مسیرهای تجاری باستانی از چین از طریق گالون های مانیل به مکزیک و اسپانیا می بینیم." ما همچنین شاید اولین شواهد مربوط به مهره‌سازی اسپانیایی را به همراه مهره‌هایی از مراکز اصلی ایتالیا، فرانسه و هلند پیدا کرده‌ایم.»
ماموریت سانتا کاتالینا د گوئال در بیشتر قرن هفدهم توسط مبلغان فرانسیسکن و مردم محلی ساکن بود. این مأموریت منبع اصلی غلات برای فلوریدا اسپانیا و مرکز استان تا سال 1680 بود، زمانی که ماموریت پس از حمله بریتانیا رها شد. از سال 1974، دیوید هرست توماس، متصدی انسان شناسی در موزه، و همکارانش با دقت این بخش از تاریخ جزیره را کشف کردند.
تحقیق فعلی بر اساس کاوش کامل قبرستان کلیسا و بررسی و حفاری گسترده در سایر بخش‌های این مأموریت است.سال‌ها تجزیه و تحلیل تقریباً 130 نوع مختلف از مهره‌ها را در جزیره نشان می‌دهد و تعداد نمونه‌ها در هر نوع از یک تا 20000 عدد متغیر است. بیشتر مهره‌های رایج‌تر منشأ ونیزی و بالقوه فرانسوی هستند، با تحقیقات جدید نشان می‌دهد که یکی از رایج ترین مهره های قرن هفدهم، آبی Ichtucknee، در فرانسه ساخته شد. با این حال، برخی از مهره‌های منحصربه‌فرد ممکن است منشأ اسپانیایی، چینی، بوهمیایی، هندی یا بالتیکی داشته باشند.
در حالی که تقریباً 2000 مهره در جاهای دیگر مأموریت (مانند صومعه) پیدا شد، بیشتر آنها در گورستان زیر کلیسا یافت شدند. اینها اقلامی بودند که عمداً به عنوان کالای قبر نزد افراد سپرده شده بودند و تجزیه و تحلیل این اقلام نشان می دهد که تغییرات زمانی و مکانی ظریف در نحوه استفاده از گورستان وجود داشته است. بیشتر تدفین هایی که با تعداد زیادی مهره پیدا شده اند به نظر می رسد مربوط به بخش اولیه تاریخ مأموریت (نیمه اول قرن هفدهم) باشد. اقلامی که با تدفین هایی که مربوط به نیمه دوم قرن هفدهم است، یافت می شوند، احتمالاً مدال های مذهبی و تسبیح هستند.اما از آنجایی که تقریباً نیمی از مهره‌های گورستان با افراد معدودی که تمایل داشتند در نزدیکی محراب قرار گیرند دفن شده‌اند، اغلب تصور می‌شود که آنها از جایگاه بالایی در جامعه برخوردار بودند.
پندلتون می‌گوید: «تعداد بیشتری از مهره‌ها به سمت محراب یافت شد و برخی از افراد دارای بالاترین وضعیت (براساس تعداد مهره‌ها) کودکان بودند. "این اطلاعات زیادی در مورد جامعه Guale به ما می دهد و به این معنی است که موقعیت با تولد نسبت داده شده است."
الیوت بلر، دانشجوی فارغ التحصیل گروه انسان شناسی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، موافق است، اما اشاره می کند که "تصویر در حال ظهور بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که مردم تصور می کردند. دشوار است بگویید آیا وجود مهره ها نشان دهنده سلسله مراتب بومی یا کلیسا، حضور افراد ثروتمند یا چیز دیگری است. اطلاعات قابل توجهی در مورد چگونگی تغییر جامعه Guale، شیوه های تدفین، و مأموریت اسپانیایی در طول قرن هفدهم به دست آورد."
تعداد مهره‌های یافت شده در جزیره سنت کاترین نشان می‌دهد که سانتا کاتالینا د گوئال یک پاسگاه نسبتاً ثروتمند بوده است. این جزیره حاصلخیز است و مرکز یک استان مأموریت بود، هر دو توضیح بالقوه برای تعداد بالای دانه‌های یافت شده در مقایسه با سایر مأموریت‌ها.
«سنت کاترین یک مأموریت مرزی بود، اما همچنین یک سبد نان برای امپراتوری اسپانیا در ساحل شرقی بود،» پندلتون توضیح می دهد. "مسیونرهای سنت آگوستین همیشه گرسنه بودند - می توانید این را در نامه های نوشته شده در آن زمان بخوانید - زیرا آن منطقه برای رشد آسان ذرت خیلی مرطوب و گرم بود. سنت کاترینس قادر بود ذرت را با دانه ها عوض کند."
تحقیق جدید که توسط بلر، پندلتون و متخصص مهره پیتر فرانسیس جونیور تألیف شده است، در مقالات انسان‌شناسی موزه تاریخ طبیعی آمریکا منتشر شده است. فرانسیس، که بیشتر تجزیه و تحلیل دقیق محل تولید مهره ها را انجام داد، در حالی که در سال 2002 در سفری تحقیقاتی به غنا، آفریقا بود، درگذشت.این تحقیق تا حدی توسط بنیاد ادوارد جان نوبل تأمین مالی شد.
