سی و چهار میلیون سال پیش، زمین به شدت تغییر کرد. چه اتفاقی افتاد و چگونه حیوانات، گیاهان، اقیانوس‌ها و آب و هوای زمین تحت تأثیر قرار گرفتند؟ آخرین مقاله ویژه GSA با تمرکز بر پایان دوره ائوسن و گذار ائوسن-الیگوسن، فاصله ای مهم اما بسیار کوتاه در تاریخ زمین، پاسخ های جدیدی به این سوالات ارائه می دهد.
طبق گفته ویراستاران کتاب، کریستین کوبرل از دانشگاه وین و الساندرو مونتاناری از رصدخانه زمین شناسی زمین کولدیجیکو در ایتالیا، پایان ائوسن و گذار ائوسن-الیگوسن (E-O) عمیق ترین اقیانوس شناسی و تغییرات آب و هوایی 50 میلیون سال گذشته تاریخ زمین.
زمین سرد شدن جهانی را تجربه کرد که از ائوسن میانی آغاز شد، با کاهش شدید دما حدود دو درجه سانتیگراد در اواخر ائوسن. این کاهش با افزایش مقادیر ایزوتوپ اکسیژن دریایی و گردش مالی قابل توجه گل و جانوران مشخص شد. تغییرات آب و هوایی جهانی معمولاً به گسترش کلاهک یخی قطب جنوب به دنبال انزوای تدریجی آن از دیگر توده های قاره نسبت داده می شود. با این حال، همانطور که در این جلد بررسی شد، برخوردهای متعدد بولید فرازمینی، که احتمالاً مربوط به باران دنباله‌داری است که بیش از دو میلیون سال به طول انجامید، ممکن است نقش مهمی در بدتر شدن آب و هوای جهانی داشته باشد.
جلد یک نمای کلی عالی از شرایط روی زمین در طی چند میلیون سال آخر ائوسن و در حدود زمان مرز ائوسن-الیگوسن ارائه می دهد. فصل‌ها شامل نگاهی گسترده به زمین در طول زمان توسط والتر آلوارز و همکارانش است. درک به روز و افزایش یافته انتقال مرز ائوسن-الیگوسن با استفاده از پراکسی های مختلف آب و هوا، بهبود کنترل زمان، و مدل های آب و هوا؛ چینه نگاری یکپارچه گذار ائوسن اواخر-الیگوسن اولیه و ارزیابی مجدد بخش و نقطه چینه جهانی (GSSP). paleoecology و paleoclimate در طول دوره بحرانی انتقال از گرمخانه به یخدان. و فرآیندهای ضربه ائوسن پسین و چینه شناسی ضربه.
