با مقایسه مورفولوژی جمجمه‌ای گونه‌های خرس مدرن با دو گونه منقرض شده، محققان دانشگاه مالاگا دریافتند که درختان منقضی شده تفاوت چندانی با همتایان فعلی خود ندارند. خرس غار که به عنوان علفخوار بزرگ گوشتخواران در نظر گرفته می شود، در واقع بیش از آنچه تصور می شد همه چیزخوار بود.
خرس صورت کوتاه، یک حیوان بیش از حد گوشتخوار، بسته به در دسترس بودن گیاهان نیز می خورد. این کار بینش های کلیدی را در مورد تکامل سوله های گوشتخوار در طول عصر یخبندان ارائه می دهد.
تیم دیرین شناسان اکولوژی تغذیه ای یا عادات غذایی دو گونه خرس منقرض شده را که در دوران پلیستوسن (بین 2.59 میلیون تا 12000 سال پیش) زندگی می کردند، بازسازی کردند: خرس کوتاه صورت (Arctodus simus) آمریکای شمالی و خرس غار (Ursus spelaeus) اروپا. تجزیه و تحلیل مورفومتریک انجام شده بر روی هشت گونه خرس موجود امروزی تأیید می کند که خرس های ماقبل تاریخ خوار نبوده اند.
بورخا فیگوئیریدو، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق اکولوژی و بوم‌شناسی توضیح می‌دهد:"دانستن اینکه خرس‌های منقرض شده چه خورده‌اند، برای کشف تکامل سوله‌های گوشتخوار در پلیستوسن، زمانی که شرایط آب و هوایی در حال تغییر بود، بسیار مهم است." گروه زمین شناسی دانشکده علوم در دانشگاه مالاگا. دانشمندان کشف کرده‌اند که حتی در آن زمان، خرس‌ها به دلیل انعطاف‌پذیری مورفولوژیکی و زیست‌محیطی‌شان «اپورتونیست‌های بزرگ» بودند.
این مطالعه که اخیراً در مجله جانورشناسی منتشر شده است، بر دو گونه خرس ماقبل تاریخ متمرکز است زیرا دانشمندان معتقد بودند که آنها ترجیحات تغذیه متفاوتی دارند.فرض بر این بود که خرس صورت کوتاه گوشتخوار و خرس غار گیاهخوار بود. فیگوئیریدو می گوید: «احتمالاً گیاهخوارترین گونه از جنس اورسوس است».
محقق اشاره می‌کند که "مطالعه نشان داده است که مورفولوژی‌های جمجمه‌ای این دو خرس برای رژیم غذایی همه‌چیزخوار مناسب‌تر از رژیم غذایی تخصصی است که قبلا ارائه شده بود."جمجمه های فسیل شده، نشانگرهای زیستی عالی
محققان مواد استخوان شناسی گونه های فعلی (جمجمه و فک) و همان عناصر تشریحی بقایای فسیل شده خرس های منقرض شده را که در موزه های مختلف بین المللی نگهداری می شوند، مورد مطالعه قرار دادند.
فیگویریدو تاکید می کند که کارشناسان از طریق یک تجزیه و تحلیل آماری، الگوهای تغییرات مورفولوژیکی خرس ها را تعیین کردند تا ثابت کنند که به جای روابط اجدادی/اجدادی، "این الگو بیشتر با بوم شناسی تغذیه ای ارتباط دارد تا میراث فیلوژنتیکی"..
با توجه به یخبندان های پلیستوسن (در دوره کواترنر)، خرس های ماقبل تاریخ، با مورفولوژی شبیه به همه چیزخواران امروزی، بسته به منابع در دسترس آنها، که با شرایط آب و هوایی تعیین می شد، مقداری از همه چیز را می خوردند..از نظر دیرینه شناس، «در آن دوره، اصولاً طعمه و پوشش گیاهی متنوعی در دسترس بود، اما رقابت بین شکارچیان آن زمان نیز وجود داشت».
امروز مواردی از خرس‌ها با عادات غذایی تخصصی وجود دارد. از منظر مورفولوژیکی و اکولوژیکی، خرس قطبی (Ursus maritimus)، منحصراً گوشتخوار، و خرس پاندا (Ailuropoda melanoleuca)، کاملاً گیاهخوار، بزرگترین چالش را برای تغییر عادات غذایی خود در مواجهه با تغییرات آب و هوایی دارند. فیگوئیریدو تأیید می کند: «اگرچه به اندازه شیر تخصصی نیست، اما اگر منابع اندکی که پانداهای غول پیکر و خرس قطبی به آنها وابسته هستند ناپدید شوند، وضعیت آنها پیچیده می شود.»
محقق اشاره می‌کند که "مطالعه نشان داده است که مورفولوژی‌های جمجمه‌ای این دو خرس برای رژیم غذایی همه‌چیزخوار مناسب‌تر از رژیم غذایی تخصصی است که قبلا ارائه شده بود."
