
طبق یک مقاله چشمانداز منتشر شده در شماره فعلی مجله بینالمللی، دشتها فرصتهایی را برای سرمایهگذاری روی شیوههای کشاورزی دوستدار محیطزیست و زبالههای کشاورزی بالقوه مفید برای ایجاد شغل، رشد اقتصادی، فرصتهای تجاری و منابع انرژی تجدیدپذیر ارائه میدهند. حقوق خصوصی.
رونالد گریفین، پروفسور حقوق در دانشگاه واشبرن، توپکا، کانزاس، می پرسد رهبران چه کاری می توانند برای جمعیت مستاصل و سالخورده در محیطی که با گرمایش جهانی مواجه است انجام دهند تا منطقه ای را که هشت ایالت را در برگرفته است دوباره درگیر کنند.
گریفین توضیح میدهد که دشتهای بزرگ پر از تکههای نفت، تأسیسات عمومی، مزارع، مزارع، مزارع، کارخانههای بستهبندی گوشت، شهرهای متوسط، پایگاههای نظامی و شهرهای کوچکی است که از فعالیتهای کشاورزی تغذیه میکنند. در این منطقه وسیع منابع بزرگی وجود دارد که هنوز از دارایی های بزرگ کشاورزی استفاده نشده است. او به عنوان پاسخ به سوال خود به چمن قابل فروش، کودهای شیمیایی، متان زیستی و تولید برق تجدیدپذیر اشاره می کند. تالاب های مصنوعی همچنین مکان هایی را برای جداسازی گازهای گلخانه ای دی اکسید کربن ارائه می دهند. پروژههای مرتبط با به دام انداختن گرما، منابع سوخت و جذب گازهای گلخانهای همگی میتوانند به تلاشها برای جلوگیری از تغییرات آب و هوایی ضعیف کمک کنند.
گریفین میگوید: «وقتی آب و هوا خراب میشود، اقتصادهای مزرعهای به صدا در میآیند و تمدنها آروغ میزنند، مردم خانههای خود را رها میکنند و به جایی سفر میکنند تا شغل و فرصتهایی برای بهبود وضعیت خود پیدا کنند. تغییرات آب و هوایی الهام بخش برخی از این موارد است. اما جایگزینی وجود دارد که به سادگی مشتاق "روزهای خوب قدیم" کشاورزی نیست که در واقع هرگز وجود نداشت، "ما باید فضای کسب و کار را آگاهانه و آگاهی آب و هوا را سودآور کنیم."
تغییر محیطی، کمبود انرژی، و رکود اقتصادی چالشهای مجزا نیستند، به گفته گریفین، بین هر سه جنبه از تهدیدهایی که جهان امروز با آن مواجه است ارتباط وجود دارد. پرداختن به هر یک از این سه مشکل بدون رویارویی با دیگران راه حل پایداری ارائه نمی دهد و می تواند اوضاع را بدتر کند. او می افزاید: در واقع ایالات متحده با یک بحران واحد مواجه است که ناشی از نقص طراحی کلی در ماشین های صنعتی مدرن است.
کشاورزان بهتر از هر کسی می توانند مواد را از چرخه زندگی طبیعت بیرون بکشند. بهره برداری از این مهارت زندگی، پتانسیل دشت را به تصویر می کشد. برای ما غذا تولید میکند، انرژیهای تجدیدپذیر را مهار میکند، و نگرانیهای ما در مورد افزایش سطح دی اکسید کربن را برطرف میکند.