با افزایش سطح دریاها در پی تغییرات آب و هوایی و تبدیل مناطق نیمه خشک به بیابان، مردم ساکن در آن نقاط جهان احتمالاً آواره خواهند شد. یک رویکرد ریاضی برای جابجایی برنامه ریزی شده در مجله بین المللی ریاضیات و تحقیقات عملیاتی گزارش شده است.
دانشمند تصمیم سجاد ظاهر در دانشگاه لثبریج، آلبرتا، کانادا، و همکارانش Ruhul Sarker از دانشگاه نیو ساوت ولز، کانبرا، استرالیا و ضیائول المحمود از شبکه اجتماعی Lethbridge، یک الگوریتم ریاضی ابداع کرده اند. حل مشکل جابجایی جمعیت
رویکرد بهینه‌سازی چند هدفه این تیم به دولت‌ها کمک می‌کند تصمیم بگیرند که چه بخشی از جمعیت باید جابجا شوند و چه تعداد از مردم می‌توانند برای سازگاری مؤثر با تغییرات آب و هوایی عقب بمانند.
ماهیت "چند هدفی" محاسبه، ترجیحات افراد، هزینه‌های مختلف و اولویت‌های برنامه‌ریزی را با هدف نهایی حصول اطمینان از رسیدگی عادلانه و مقرون به صرفه بودن موضوع جابجایی افراد در نظر می‌گیرد..
به گفته محققان، اگرچه اقدامات کاهشی برای کنترل انتشار گازهای گلخانه‌ای بسیار مهم است، اما محدودیت‌هایی برای چنین تلاش‌هایی وجود دارد که اکنون به رویکردهای جدید برای سازگاری موفقیت‌آمیز با اثرات تغییرات آب و هوایی نیاز است. آنها اشاره می کنند که مهاجرت های فرامرزی در مقیاس بزرگ ممکن است به دلیل هزینه های اجتماعی و اثرات آن بر نیروی کار، راه حلی برای از دست دادن زمین نباشد. آنها اضافه می کنند که هجوم پناهندگان زیست محیطی از بدترین بخش های کشورهای در حال توسعه که آسیب دیده اند نیز احتمالاً با مخالفت کشورهای توسعه یافته روبرو خواهد شد.
تحلیل تصمیم تیم در «ارزش» فرصت‌های جدید، فرصت‌های از دست رفته، هزینه‌های حمل‌ونقل، هزینه‌های سازگاری و سایر متغیرها نقش دارد. این به آنها اجازه می‌دهد تا کتاب‌ها را از نظر تأثیر مهاجرت بر جمعیت متعادل کنند.
"برای موفقیت آمیز کردن سازگاری، بخشی از جمعیت باید آماده سازگاری با فرصت های کاری جدید یا متفاوت و شرایط زندگی باشند و دیگران ممکن است مجبور باشند به روشی برنامه ریزی شده به مکان های جدیدی که مستلزم پذیرش کار و کار متفاوت است، جابجا شوند. محققان نتیجه می گیرند که شرایط محیطی، "روش شناسی ما به ما امکان می دهد کسری از افرادی را که جابه جا می شوند و به شیوه ای بهینه می مانند."
