قرار گرفتن بین یک کفتار ماده و توله‌هایش در زمان غذا خوردن خنده‌دار نیست – به خصوص برای نرها.
کی هولکامپ، محقق دانشگاه ایالتی میشیگان، گفت که ماده ها در میان کفتارهای خالدار حکومت می کنند و آنها را در میان پستانداران نادر و در میان گوشتخواران منحصر به فرد می کند. پس از بیش از 20 سال مطالعه دقیق نسل‌های موجودات وحشی و در عین حال اجتماعی، هولکامپ و همکارانش اکنون معتقدند که می‌دانند چرا.
هولکامپ، استاد جانورشناسی، که به عنوان یک مقام برتر در مورد کفتار خالدار شناخته می شود، گفت: "ما برای مدتی از توضیحات قبلی در مورد تغییر نقش جنسی در کفتارها ناراضی بودیم."
هولکامپ و همکارانش این نظریه را مطرح می کنند که مدت زمانی که طول می کشد تا جمجمه و آرواره های عظیم کفتارها در نوجوانان بالغ شوند - همراه با رقابت شدید تغذیه در قبیله های کفتار - اعضای زن خانواده را وادار به ایجاد رفتارهای غالب می کند. او گفت: «مادرها باید با پرخاشگری نقص هایی را که فرزندانشان در طول شیر خوردن تجربه می کنند، جبران کنند.»
او گفت،توله های کفتار پس از از شیر گرفتن در معرض خطر خاصی هستند، زیرا جمجمه آنها تا پس از بلوغ جنسی به طور کامل رشد نمی کند.
نزدیک تر از سگ ها به گربه ها، کفتارها بیشتر با خانواده حیواناتی که شامل مانگوس ها هستند، مرتبط هستند. آنها می توانند تا 185 پوند وزن داشته باشند و تا 3 فوت قد داشته باشند، با آرواره هایی که می توانند استخوان های باز پای زرافه را به قطر تا 3 اینچ بشکنند. آنها که بیشتر به عنوان لاشخور شناخته می شوند و قادر به خوردن چیزهایی هستند که می توانند بسیاری از گونه های دیگر را بیمار یا از بین ببرند، شکارچیان خوبی نیز هستند و می توانند طعمه هایی را چندین برابر اندازه خود بیاورند.
سیستم اجتماعی پیچیده ایجاد شده توسط کفتارهای خالدار، که در قبیله هایی با تعداد 90 عضو زندگی می کنند، منطقه اصلی تحقیقات در آزمایشگاه هولکامپ است.
هولکامپ با هدر واتس، نویسنده اصلی گزارش، و جیمی تانر، هر دو دانشجوی سابق فارغ التحصیل آزمایشگاه هولکامپ در تحقیقات او همراه شدند. استادیار جانورشناسی باربارا لوندریگان، متصدی پستانداران شناسی و پرنده شناسی در موزه MSU، تخصص خود را در مورد رشد جمجمه قرض داد و به توسعه و آزمایش فرضیه جدید گروه با استفاده از بسیاری از جمجمه‌های کفتار با سن شناخته شده بیش از 70 موزه کمک کرد.
گزارشی که نظریه محققان را توصیف می کند در شماره 18 مارس Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است.
