تقریباً غیرقابل تشخیص از زمین، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپاد) به طور گسترده توسط ارتش برای اسکن زمین برای تهدیدات و اطلاعات احتمالی استفاده می شود. اکنون، پهپادهای مجهز به پیل سوختی به عنوان برنامه‌ای تحت حمایت دفتر تحقیقات دریایی (ONR) پرواز می‌کنند تا به تصمیم‌گیرندگان تاکتیکی کمک کند تا اطلاعات مهم را با کارآمدتر و بی‌صداتر جمع‌آوری کنند.
پهپادها با خلبانی از راه دور یا خودمختار، مدت‌هاست که «چشم‌هایی در آسمان» به‌ویژه برای مأموریت‌هایی که برای هواپیماهای سرنشین‌دار بسیار خطرناک هستند، فراهم کرده‌اند.این آخرین فناوری توسط Ion Tiger، یک برنامه تحقیقاتی پهپاد در آزمایشگاه تحقیقات دریایی (NRL) به نمایش گذاشته شده است که دو تلاش جداگانه - فناوری پهپاد و سیستم های سلول سوختی را با هم ادغام می کند.
به طور خاص، پهپاد Ion Tiger یک طرح پیل سوختی با نیروی هیدروژن را آزمایش می کند، که می تواند مسافت بیشتری را طی کند و محموله های سنگین تری را نسبت به طرح های قبلی با باتری حمل کند. ببر یونی به دلیل اندازه کوچک، نویز کاهش یافته، امضای حرارت کم و انتشار صفر از ویژگی‌های پنهانی استفاده می‌کند.
دریاسالار نوین کار، رئیس تحقیقات نیروی دریایی، گفت: "پیگیری بهره وری انرژی و استقلال انرژی هسته اصلی منطقه تمرکز انرژی و قدرت ONR است." "سرمایه گذاری های ONR در منابع انرژی جایگزین، مانند تحقیقات پیل سوختی، برای ماموریت نیروی دریایی و تفنگداران دریایی در پهپادها و وسایل نقلیه آینده کاربرد دارد. این سرمایه گذاری ها همچنین به طور مستقیم به حل برخی از چالش های فناوری مشابه در سطح ملی کمک می کند."پیل های سوختی وقتی هیدروژن و اکسیژن را به آب تبدیل می کنند و بدون آلودگی هستند، جریان الکتریکی ایجاد می کنند.یک سیستم محرکه پیل سوختی همچنین می تواند دو برابر یک موتور احتراق داخلی راندمان بالقوه ارائه دهد - در حالی که آرام تر و با استقامت بیشتر کار می کند.
دکتر Karen Swider-Lyons، محقق اصلی NRL، می گوید: "در این محدوده اندازه، ما امیدواریم بتوانیم ماموریت های نظارتی بسیار سازنده را با هزینه کم با یک وسیله نقلیه نسبتا کوچک و یک محموله الکتریکی با کیفیت بالا انجام دهیم."
انتظار می رود در بهار امسال، آزمایش پرواز Ion Tiger از مدت زمان پروازهای قبلی هفت برابر بیشتر شود.
دکتر میشل اندرسون، مدیر برنامه ONR می گوید: «این واقعاً اولین نمایش در نوع خود برای یک سیستم پیل سوختی در یک برنامه پهپاد برای یک پرواز استقامتی 24 ساعته، با بار 5 پوندی خواهد بود.. "این کاری است که در حال حاضر هیچ کس نمی تواند انجام دهد."
در سال 2005، NRL از تحقیقات اولیه در زمینه فناوری پیل سوختی برای پهپادها حمایت کرد. Swider-Lyons می‌گوید، امروز با چند درس آموخته از صنعت خودرو نتیجه می‌دهد.
«در مورد پهپادها، ما با سلول‌های سوختی نسبتاً کوچک 500 واتی سروکار داریم. "دستیابی به غشاهای پیل سوختی سفارشی و با کیفیت که فقط برای این برنامه ساخته شده اند دشوار است. بنابراین ما با این فشار برای فناوری صنعت خودرو حرکت می کنیم."
Swider-Lyons می‌افزاید: «آنچه با خودروهای پیل سوختی متفاوت است این است که توسعه‌دهندگان روی حجم تمرکز کرده‌اند… بنابراین آنها همه چیز را بسیار فشرده می‌خواهند». "اولین مسئله ما وزن است، مسئله دوم ما وزن است و مسئله سوم ما وزن است!"
علاوه بر صرفه جویی در مصرف انرژی و افزایش پتانسیل توان، فناوری پیل سوختی طیف عملیاتی از وسایل نقلیه زمینی گرفته تا پهپادها، تا تولید نیروی قابل حمل توسط انسان برای ماموریت های اعزامی دریایی برای برآوردن نیازهای انرژی شناور را در بر می گیرد. در واقع، این فناوری است که تفنگداران دریایی در کمپ پندلتون امروزه از آن برای تامین انرژی خودروهای سلول سوختی جنرال موتورز استفاده می کنند.
در کل، نیروی دریایی و تفنگداران دریایی به دنبال منابع انرژی کارآمدتر هستند. ONR چندین دهه است که در حال تحقیق و آزمایش فناوری قدرت و انرژی بوده است. اغلب بهبودهایی در تولید برق و راندمان سوخت برای کشتی‌ها، هواپیماها، وسایل نقلیه و تاسیسات، منافع مستقیمی برای عموم به همراه دارد.
Swider-Lyons می‌گوید: "ONR از نظر ارائه پشتیبانی از این برنامه رویایی داشته است".
دیگر شرکای یون ببر شامل شرکت فناوری پروتونکس و دانشگاه هاوایی است. کار NRL روی پهپادها همچنین از بودجه دفتر وزیر دفاع استفاده می کند.
