اکولوژیست ها در استرالیا کشف کرده اند که وزغ های نیشکر به مراتب بیشتر از قورباغه های بومی در معرض کشته شدن و خوردن مورچه های گوشتی هستند. تحقیقات آنها - که در مجله Functional Ecology در انجمن بوم شناسی بریتانیا منتشر شده است - شکافی در زره وزغ عصایی را نشان می دهد که می تواند به کنترل گسترش این گونه مهاجم بیگانه در مناطق گرمسیری استرالیا کمک کند.
پروفسور ریک شاین و همکارانش جورجیا وارد-فیر، مت گرینلیز و گرگ براون از تیم Bufo دانشگاه سیدنی (از نام لاتین وزغ سمی) الگوهای استفاده و فعالیت زیستگاه را در مورچه های گوشتی، نیشکر دگرگونی مقایسه کردند. وزغ و هفت گونه قورباغه بومی استرالیایی.آنها دریافتند که برخلاف قورباغه های بومی، وزغ های نیشکر برای فرار از مورچه های گوشتی مجهز نیستند.
به نقل از شاین: "گسترش وزغ های نیشکر در مناطق گرمسیری استرالیا مشکلات زیست محیطی بزرگی ایجاد کرده است. راه ایده آل برای کنترل تعداد وزغ، یافتن شکارچی است که وزغ ها را می کشد و می خورد اما قورباغه های بومی را تنها می گذارد. آوردن یک شکارچی از خارج از کشور ممکن است عواقب فاجعه باری داشته باشد، مانند مواردی که با ورود خود وزغ های نیشکر رخ داد. بنابراین ما یک رویکرد جایگزین را بررسی کرده ایم - برای اینکه ببینیم آیا می توانیم از یک شکارچی بومی استفاده کنیم. مورچه های گوشتی در اطراف آب های استوایی فراوان هستند. و ما اغلب آنها را در حال خوردن وزغ های کوچک می بینیم، بنابراین ما مشکوک بودیم که ممکن است نوعی ناهماهنگی بین مهاجم و محدوده تازه تهاجم شده اش وجود داشته باشد، برای مثال چیزی در مورد رفتار وزغ ها که آنها را در برابر شکارچی آسیب پذیر می کند که خطر کمی برای بومی دارد. قورباغه ها."
از طریق یک سری آزمایش های آزمایشگاهی، تیم بوفو به بررسی این موضوع پرداخت که مورچه ها، قورباغه ها و وزغ ها چه زمانی بیشترین فعالیت را داشتند، جایی که آنها زندگی را انتخاب کردند، و اینکه قورباغه ها و وزغ ها چقدر در فرار از مورچه های گوشتی مهاجم موفق بودند.آنها دریافتند که وزغ های نیشکر ترجیح می دهند در زیستگاه های کوچک زندگی کنند و در طول روز فعال هستند، الگوهایی که با مورچه های گوشتی مطابقت دارد. در مقابل، قورباغه‌های بومی شب‌زی هستند و در طول روز، زمانی که مورچه‌های گوشتی در حال شکار هستند، با خیال راحت در پوشش گیاهی یا پناهگاه‌های دیگر قرار می‌گیرند.
وزغ های نیشکر نیز برای فرار از حمله مورچه های گوشتی مجهز نیستند، تیم بوفو دریافت. آنها با استفاده از باندی که مخصوص ساخته شده بود، سرعت و استقامت دویدن قورباغه ها و وزغ ها را آزمایش کردند. آنها دریافتند که رازک وزغ های نیشکر در مقایسه با قورباغه های سریع و زیرک بومی به دلیل داشتن استخوان های ساق پا کوتاه تر و کندتر است. آنها کشف کردند که قورباغه های بومی نیز نسبت به وزغ های نیشکر مراقب مورچه های گوشتی بودند.
نتایج نه تنها به این دلیل جالب هستند که پاشنه آشیل وزغ عصایی را آشکار می کنند - نقطه ضعفی که می توان از آن برای کنترل گسترش وزغ سمی استفاده کرد - بلکه به این دلیل که می توان از همان "تله تکاملی" برای به دام انداختن استفاده کرد. گونه های مهاجم در جاهای دیگر.
"نتیجه نهایی این عدم تطابق بین صفات وزغ های نیشکر دگرگونی، که در قاره آمریکا تکامل یافته اند، و تعامل اکولوژیکی بین وزغ های دگرگونی و مورچه های گوشتی در مناطق گرمسیری استرالیا، یک "تله تکاملی" است.یعنی ویژگی‌هایی که باعث افزایش بقای وزغ در جایی که در قاره آمریکا تکامل یافته‌اند، اکنون یک نقطه ضعف هستند، زیرا وزغ‌ها با چالش‌های مختلفی در استرالیا روبرو هستند - چالش‌هایی که برای مقابله با آنها تکامل نیافته‌اند. شاین می‌گوید، چنین تله‌های تکاملی باید به‌ویژه برای گونه‌های مهاجم رایج باشد، زیرا بسیاری از جنبه‌های محیطی آنها با جنبه‌هایی که در آن ویژگی‌های آن گونه تکامل یافته، متفاوت است..
