میکروارگانیسم هایی که به طور طبیعی در گل و لای های ساحلی وجود دارند، نقش اساسی در پاکسازی آلودگی با تجزیه بقایای پتروشیمی ایفا می کنند.
تحقیق توسط دکتر افه آگانبی و همکارانش از دانشگاه اسکس، که در نشست انجمن میکروبیولوژی عمومی در هاروگیت در 30 مارس ارائه شد، تفاوت های اساسی را در سرعت تخریب مواد شیمیایی بسته به وجود یا نبودن اکسیژن نشان می دهد..
در شرایط هوازی (که در آن اکسیژن وجود دارد)، بنزن، تولوئن و نفتالین، که همگی در نفت وجود دارند، به سرعت توسط میکروب ها تجزیه می شوند.در غیاب اکسیژن، تخریب کندتر بود و تنها تولوئن به طور قابل توجهی شکسته شد. این بدان معناست که در یک اکوسیستم دریایی سالم که آب اکسیژنه است، آلودگی پتروشیمی می تواند توسط میکروارگانیسم ها تجزیه شود، اما اگر اکسیژن در اثر آلودگی و سایر فرآیندهایی که منجر به تجزیه مواد آلی در خاک می شود، کاهش یابد، آلودگی همچنان ادامه خواهد داشت..
در حالی که تقریباً تمام هیدروکربن‌های معطر شناخته شده (محصولات تجزیه نفت) با اکسیژن تجزیه می‌شوند، تنها تعداد کمی از آنها می‌توانند به طور کامل در غیاب اکسیژن تجزیه شوند. با این حال، در یک محیط آلوده، اکسیژن به سرعت تخلیه می شود و تجزیه بی هوازی (بدون اکسیژن) به مکانیزم مهمی برای خلاص شدن از شر آلاینده ها تبدیل می شود
دانشمندان همچنین تأثیر این سه ماده شیمیایی را بر ساختار جوامع مختلف میکروبی مصب رودخانه بررسی کردند. با گذشت زمان، انواع میکروارگانیسم ها با تجزیه ترکیبات تغییر کردند. در شرایط هوازی، به نظر نمی‌رسد بنزن و تولوئن بر ساختار جامعه تأثیر بگذارند، اما نفتالین باعث تحریک رشد Cycloclasticus spirillensus، یک باکتری شناخته شده برای تجزیه بقایای روغن می‌شود.این باکتری ها ممکن است به عنوان یک روش طبیعی برای پاکسازی آلودگی استفاده شوند.
"کار ما نشان می دهد که میکروب ها بسیار متنوع هستند و می توانند بر روی اکثر انواع مواد شیمیایی زندگی کنند" دکتر آگانبی گفت: "کار بیشتری برای شناسایی باکتری ها در این رسوبات گلی مورد نیاز است، زیرا اطلاعات کمی در مورد طیف باکتری های موجود وجود دارد. مصب ها مکان های ایده آلی برای پالایشگاه ها و تأسیسات پتروشیمی هستند - ضروری است که گل و لای ها حفظ شوند تا یک منطقه پاکسازی طبیعی برای آلودگی ایجاد شود.»
