خرچنگ ها نه تنها از درد رنج می برند، بلکه حافظه آن را حفظ می کنند

تحقیق جدید منتشر شده توسط یکی از دانشگاهیان دانشگاه کوئینز بلفاست نشان داده است که خرچنگ ها نه تنها از درد رنج می برند بلکه خاطره ای از آن را حفظ می کنند.

این مطالعه که واکنش خرچنگ های گوشه نشین به شوک های الکتریکی کوچک را بررسی کرد، توسط پروفسور باب الوود و میرجام اپل از دانشکده علوم زیستی در کوئینز انجام شد و در مجله رفتار حیوانات منتشر شده است.

پروفسور الوود، که قبلاً مطالعه‌ای را انجام داده بود که نشان می‌داد میگوها درد را تحمل می‌کنند، گفت که تحقیقات او نیاز به بررسی چگونگی درمان سخت‌پوستان مورد استفاده در صنایع غذایی را برجسته می‌کند.

خرچنگ های گوشه نشین هیچ پوسته ای از خود ندارند، بنابراین در ساختارهای دیگر، معمولاً در پوسته نرم تنان خالی زندگی می کنند.

سیم‌ها به پوسته‌ها متصل شدند تا ضربه‌های کوچکی را به شکم برخی از خرچنگ‌های داخل پوسته وارد کنند.

تنها خرچنگ هایی که از پوسته خود خارج شدند آنهایی بودند که شوک دریافت کرده بودند، که نشان می دهد این تجربه برای آنها ناخوشایند است. این نشان می دهد که پردازش عصبی مرکزی به جای اینکه پاسخ صرفاً یک رفلکس باشد، رخ می دهد.

خرچنگ‌های گوشه‌نشین شناخته شده‌اند که برخی از گونه‌های پوسته‌ها را قوی‌تر از سایرین ترجیح می‌دهند و مشخص شد که آنها بیشتر از پوسته‌هایی بیرون می‌آیند که کمتر ترجیح می‌دهند.

هدف اصلی آزمایش، با این حال، ایجاد یک شوک درست در زیر آستانه بود که باعث می‌شود خرچنگ‌ها از پوسته خارج شوند، تا ببینیم وقتی پوسته جدیدی ارائه شد چه اتفاقی افتاد.

خرچنگ هایی که شوکه شده بودند اما در پوسته خود باقی مانده بودند، به نظر می رسید تجربه شوک را به خاطر می آورند زیرا آنها به سرعت به سمت پوسته جدید حرکت کردند، آن را به طور مختصر بررسی کردند و در مقایسه با آنهایی که به پوسته جدید تغییر پیدا کردند، بیشتر بود. شوکه نشده بود.

پروفسور الوود گفت: "مناظره طولانی در مورد اینکه آیا سخت پوستان از جمله خرچنگ، میگو و خرچنگ احساس درد می کنند یا خیر، وجود داشته است.

"ما از تحقیقات قبلی می دانیم که آنها می توانند محرک های مضر را تشخیص دهند و از منبع محرک ها خارج شوند، اما این می تواند یک رفلکس ساده بدون "احساس ناخوشایند" درونی باشد که ما با درد مرتبط می کنیم..

"این تحقیق نشان می دهد که این یک رفلکس ساده نیست، بلکه خرچنگ ها نیاز خود به یک پوسته با کیفیت را با نیاز به اجتناب از محرک های مضر عوض می کنند.

"چنین معاوضه هایی در مهره دارانی دیده می شود که در آنها پاسخ به درد با توجه به سایر نیازها کنترل می شود.

"برای مثال، انسان ها ممکن است یک بشقاب داغ حاوی غذا را نگه دارند در حالی که ممکن است یک بشقاب خالی را بیاندازند، این نشان می دهد که ما هنگام پاسخ به درد، نیازهای انگیزشی متفاوت را در نظر می گیریم.

"معادل از این نوع قبلا در سخت پوستان نشان داده نشده است. نتایج با ایده درد در این حیوانات سازگار است."

کار قبلی در دانشگاه کوئینز نشان داد که میگوها زمانی که آنتن با اسید استیک ضعیف درمان می شود مالش طولانی مدت را نشان می دهند، اما این مالش با بی حسی موضعی کاهش می یابد.

یافته ها هر دو مطالعه با مشاهدات درد در پستانداران سازگار است.

اما پروفسور الوود می گوید که برخلاف پستانداران، از میلیون ها سخت پوستی که هر روز در ماهیگیری و صنایع غذایی استفاده می شوند، محافظت اندکی صورت می گیرد.

او افزود: "در این زمینه که یک مشکل بالقوه بسیار بزرگ نادیده گرفته می شود، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

"قانونی برای محافظت از سخت پوستان پیشنهاد شده است، اما احتمالاً فقط تحقیقات علمی را پوشش می دهد.

"میلیون ها سخت پوست در آبزی پروری برای صنایع غذایی صید یا پرورش می یابند.

"هیچ محافظتی برای این حیوانات وجود ندارد (به استثنای ایالت های خاص در استرالیا) زیرا فرض بر این است که آنها نمی توانند درد را تجربه کنند.

"در مورد مهره داران از ما خواسته می شود که در مورد این سخت پوستان احتیاط کنیم و من معتقدم این رویکردی است که باید در مورد این سخت پوستان اتخاذ کنیم."