بر اساس مطالعه‌ای که توسط سرویس جنگل‌های ایالات متحده و دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، دیویس انجام شد، می‌توان تأثیر جوراب ماهی بر حشرات آبزی در دریاچه‌های کوهستانی را با حذف ماهی‌های قزل‌آلای غیربومی به سرعت معکوس کرد.
یافته‌های آنها در شماره آنلاین فعلی مجله بیولوژی آب‌های شیرین ظاهر می‌شود، جایی که آنها آزمایش‌هایی را توصیف می‌کنند که برخی از اثرات شیوه‌های مدیریت ماهیگیری را که اکنون در دریاچه‌های کوهستانی کالیفرنیا استفاده می‌شود، جایی که ماهی به طور طبیعی وجود ندارد، مورد بررسی قرار می‌دهد.
این تحقیق دارای ارزش است زیرا اکثریت قریب به اتفاق دریاچه های کوهستانی در غرب ایالات متحده برای چندین دهه با ماهی قزل آلا ذخیره شده اند.مطالعات پس از احیای دریاچه به شرایط بدون ماهی به دانشمندان و مدیران حیات وحش کمک می کند تا تأثیر اقدامات گذشته و تصمیمات آینده را درک کنند.
از سال 2000، اداره ماهی و بازی کالیفرنیا تعداد دریاچه‌های بیابانی خود را به نصف کاهش داده است، زیرا ماهی‌های غیربومی از گونه‌های رو به زوال مانند قورباغه‌های پا زرد سیرا نوادا تغذیه می‌کنند. سازمان‌های فدرال و ایالتی نیز حذف قزل‌آلای معرفی‌شده در برخی دریاچه‌ها را آغاز کرده‌اند، زیرا ماهی‌ها می‌توانند سال‌ها زنده بمانند و پس از توقف ذخیره‌سازی، از گونه‌های حساس تغذیه کنند.
تا کنون، دانشمندان به ندرت واکنش جمعیت حشرات آبزی به حذف قزل آلای غیر بومی را مطالعه کرده بودند.
کارن پوپ، دانشمند خدمات جنگلی در ایستگاه تحقیقاتی جنوب غربی اقیانوس آرام و یکی از محققان می گوید: «این شکارچیان بسیار متحرک به طور طبیعی در دریاچه های کوچک آلپ وجود ندارند، بنابراین اثرات قابل توجهی از بالا به پایین بر روی اکوسیستم دارند. نویسندگان مطالعه"آنها حشرات آبزی را شکار می کنند که غذای دیگر حشرات، دوزیستان، پرندگان و خفاش ها نیز هستند."
در سال 2003، پوپ و همکارانش شروع به آزمایش اثرات ماهی های معرفی شده روی اکوسیستم دریاچه در 16 دریاچه در وحشی ترینیتی آلپ کالیفرنیای شمالی کردند.
بنیاد ملی علوم، خدمات جنگلی ایالات متحده، دپارتمان ماهی و بازی کالیفرنیا، و دانشگاه کالیفرنیا بودجه این مطالعه را تامین کردند که با روش های مدیریت شیلات فعلی کالیفرنیا با گنجاندن دریاچه ها با ذخیره سازی مداوم ماهی قزل آلا، تعلیق ذخیره سازی و حذف آنها مطابقت داشت. از همه ماهی ها همچنین دریاچه‌های بدون ماهی را به‌عنوان سایت‌های مرجع برای مطالعه در بر داشت.
محققان از شبکه های شناور در سطح هر دریاچه برای تعیین کمیت جمعیت حشرات آبزی استفاده کردند. آنها همچنین از تورهای آبششی برای نمونه برداری از تراکم ماهی قزل آلا در دریاچه هایی استفاده کردند که در آن انبارداری یا تعلیق ادامه داشت.
نتایج آنها نشان داد که حضور قزل آلای معرفی شده مهمترین عامل مؤثر بر ظهور حشرات از دریاچه ها است.
جمعیت حشرات آبزی با حذف قزل آلا از دریاچه ها به سرعت افزایش یافت. با این حال، دانشمندان دریافتند که تعلیق جوراب برای بازگرداندن فراوانی حشرات در بیشتر دریاچه ها موثر نیست. به گفته محققان، این تعجب آور نبود زیرا تعلیق جوراب به تنهایی تأثیر کمی بر تراکم ماهی قزل آلا داشت.
