کلوتریمازول یک عنصر رایج در کرم های پوستی بدون نسخه است. نتایج اخیر از دانشگاه گوتنبرگ، سوئد، اکنون نشان می دهد که با خطرات عمده زیست محیطی مرتبط است.
دانشمند Tobias Porsbring می گوید: "داروها و مواد شیمیایی در استفاده روزمره مخلوطی را در اقیانوس تشکیل می دهند که تأثیر مستقیمی بر رشد و تولیدمثل موجودات دارد"..
وقتی مقامات اروپایی خطرات زیست محیطی را ارزیابی می کنند، اغلب این کار را برای یک ماده شیمیایی در یک زمان انجام می دهند. اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که مواد شیمیایی خطرناکی که انسان در محیط پخش می کند به تنهایی کار نمی کند.مواد شیمیایی، داروها و محصولات مراقبت شخصی که همراه با فاضلاب هستند، اغلب به اقیانوس ها ختم می شوند، جایی که "کوکتل" مواد شیمیایی را تشکیل می دهند. این "اثر کوکتل" ممکن است مضرتر از هر ماده شیمیایی به تنهایی باشد.
خطرات زیست محیطی
دانشمند توبیاس پورسبرینگ در گروه علوم گیاهی و محیطی در دانشگاه گوتنبرگ، جوامع طبیعی ریزجلبک‌ها را در امتداد ساحل غربی سوئد مطالعه کرده است. او نتایجی را در پایان نامه دکترای خود ارائه می دهد که نشان می دهد چگونه استفاده از یک عامل رایج در برابر قارچ های پوستی، کلوتریمازول، با خطرات عمده زیست محیطی مرتبط است.
سطوح کلوتریمازول که در محیط اندازه گیری می شود بر سنتز استرول ها در جلبک تأثیر می گذارد و اینها در چندین عملکرد در سلول های جلبک مهم هستند. رشد و تولید مثل جلبک ها مختل می شود. تک سلولی توبیاس پورسبرینگ می‌گوید: جلبک‌های ریز پایه اصلی زنجیره غذایی اقیانوس‌ها هستند و بنابراین استفاده از کلوتریمازول ممکن است بر اکوسیستم کامل اقیانوس تأثیر بگذارد.
"اثر کوکتل" روی ریزجلبک
با این حال، کلوتریمازول به تنهایی در اکوسیستم اقیانوس عمل نمی کند. بسیاری از مواد دیگر اغلب در اقیانوس ها یافت می شوند، از جمله پروپرانولول (دارویی برای کاهش فشار خون)، تریکلوزان (یک عامل ضد باکتری که معمولا در صابون و دئودورانت ها یافت می شود)، فلوکستین (یک داروی ضد افسردگی) و روی پیریتیون (موجود در شامپوهای ضد شوره). نتایجی که توبیاس پورسبرینگ ارائه می دهد نشان می دهد که مخلوطی از چنین ترکیباتی یک "اثر کوکتل" را تشکیل می دهد که تأثیر مستقیمی بر رشد جامعه میکروجلبک دارد.
مدل نظری
این واقعیت که سطوح پایین یک آلاینده که برای ایجاد یک اثر قابل تشخیص ناکافی است ممکن است به یک اثر بزرگتر و ترکیبی با سایر مواد شیمیایی کمک کند، تأکید می کند که اثرات کوکتل یک مشکل واقعی زیست محیطی است. با وجود این، ارزیابی خطرات زیست محیطی معمولاً روی یک ماده شیمیایی در یک زمان انجام می شود.از طریق دانش سطوح محیطی و تأثیر مواد شیمیایی فردی، پایان نامه توبیاس پورسبرینگ یک مدل نظری را برای محاسبه چگونگی ایجاد اثرات کوکتل ارائه می دهد. این مدل را می توان برای به دست آوردن تخمین های بسیار قابل اعتماد از خطر زیست محیطی ترکیبی از مخلوط مواد شیمیایی در اکوسیستم اقیانوس استفاده کرد.
تز "در مورد جانشینی ناشی از سموم در جوامع پریفیتون: اثرات مواد شیمیایی منفرد و مخلوط های شیمیایی" در یک بحث در 20 مارس دفاع شد. سرپرست توبیاس پورسبرینگ پروفسور هانس بلانک بود.
