خطرناک ترین مار استرالیا ممکن است به سوزاندن بوته های بیشتری نیاز داشته باشد

حفاظت از در خطر انقراض ترین مار استرالیا ممکن است به معنای روشن کردن آتش بیشتر در بوته ها باشد، بوم شناسان پیشنهاد کرده اند.

مطالعه دانشمندان دانشگاه سیدنی و دانشگاه استنفورد (ایالات متحده آمریکا) نشان داده است که آخرین جمعیت باقیمانده مارهای سر پهن با تجاوز به جنگل‌هایی که زیستگاه آن‌ها را از بین می‌برد، در معرض تهدید هستند.

پروفسور ریک شاین از دانشکده علوم زیستی دانشگاه می گوید: «مارهای پهن سر فقط در 200 کیلومتری سیدنی در جیب های کوچک زندگی می کنند، و این جوامع کوچک به سرعت در حال انقراض یا نادرتر شدن هستند. از سیدنی، یکی از نویسندگان مقاله جدید که به صورت آنلاین در مجله اکولوژی کاربردی انجمن بوم شناسی بریتانیا منتشر شده است.

پروفسور شاین و همکار دکتر جاناتان وب، همچنین از دانشگاه سیدنی، به همراه راب پرینگل و میندی سیفرت از استنفورد، به عنوان بخشی از یک مطالعه 17 ساله که عوامل علت زوال مار پهن سر رنگارنگ را بررسی می کند. دانشگاه، روند در دسترس بودن زیستگاه در معرض خطرترین مار استرالیا را بررسی کرد.

با استفاده از تصاویر تاریخی و فعلی پارک ملی مورتون، در ۱۶۰ کیلومتری جنوب سیدنی، تیم تحقیقاتی عکس‌های هوایی گرفته‌شده در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۷۰ را با تصاویر ماهواره‌ای گرفته‌شده در سال ۲۰۰۶ مقایسه کرد تا پوشش نسبی پوشش گیاهی و ماسه‌سنگ خالی در این منطقه را مشخص کند. هر سال.

پروفسور شاین گفت: "نتایج نشان می دهد که میزان ماسه سنگ لخت، که زیستگاه حیاتی برای مارهای سر پهن و طعمه آنها است، به طور پیوسته در 65 سال گذشته کاهش یافته است".

مطالعه همچنین نشان داد که پوشش گیاهی کل در پارک ملی مورتون - منطقه ای که در حال حاضر توسط مارهای سر پهن در آن زندگی می کنند - در همان بازه زمانی 65 ساله افزایش یافته است.

پروفسور شاین گفت: «دلیل تکثیر پوشش گیاهی مشخص نیست. در سایر نقاط استرالیا، ضخیم شدن پوشش گیاهی به تغییر رژیم آتش سوزی بومیان یا تغییرات آب و هوایی قرن بیستم نسبت داده شده است.»

دکتر جاناتان وب بر این باور است که افزایش پوشش گیاهی ممکن است برای این گونه در خطر انقراض به دلیل افزایش سایه ایجاد شده توسط پوشش گیاهی مشکل ساز باشد.

"مطالعات قبلی نشان داده است که مارهای سر پهن برای سرپناه به صخره های آفتابی و داغ نیاز دارند. صخره های سایه دار به دمای کافی بالا نمی رسند تا مارها بتوانند به طور موثر طعمه مارمولک خود را در عصرها شکار کنند."

"روند واضح است - با افزایش پوشش گیاهی، زیستگاه در دسترس مارها کاهش می یابد. نتایج ما نشان می دهد که اگر بخواهیم گونه مارهای در خطر انقراض کشور را از انقراض نجات دهیم، مدیریت فعال لازم است.".

نویسندگان این مطالعه می گویند:چنین مدیریتی ممکن است اشکال مختلفی داشته باشد.سوختگی‌های منظم و کنترل‌شده ممکن است تاج‌پوش جنگل را باز کند و از استقرار نهال درختان بر روی بریدگی‌های سنگی غربی مورد علاقه خزندگان جلوگیری کند. از طرف دیگر، اگر سوختگی‌های کنترل‌شده برای اجرا خیلی گران یا خطرناک تلقی شوند، جنگل‌بانان ممکن است پوشش گیاهی آویزان را در مناطقی که برای مارها مهم هستند پاک کنند.

اگرچه مارهای پهن سر از سوختگی های کنترل شده سود می برند، اما خطرات شدید آتش سوزی های جنگلی در استرالیا باید با دستاوردهای مورد انتظار سنجیده شود.

"مانند همه تصمیمات در مدیریت زیست محیطی، تصمیم باید بر اساس بهترین اطلاعات موجود در مورد هزینه ها و مزایای احتمالی استراتژی های مختلف گرفته شود. این شامل اثرات جانبی بالقوه بر دیگر گونه های نگران کننده است پروفسور شاین هشدار می دهد.