تا به حال تصور می شد که Triceratops در میان خویشاوندان سراتوپسید غیر معمول است. در حالی که بسیاری از سراتوپسایدها -گروه مشترکی از دایناسورهای گیاهخوار که در اواخر دوره کرتاسه می زیستند- در نهشته های عظیمی از افراد مختلف در بستر استخوان یافت شده اند، تمام فسیل های شناخته شده تریسراتوپ (در مجموع بیش از 50 نفر) افراد منفرد بوده اند.
اما کشف جدید مجموعه‌ای متشکل از حداقل سه نوجوان در سرزمین‌های بد شمال مرکزی ایالات متحده نشان می‌دهد که دایناسورهای سه شاخ نه تنها حیوانات اجتماعی بودند، بلکه ممکن است گروه‌های گروهی منحصربه‌فردی از نوجوانان را به نمایش گذاشته باشند.
"این بسیار هیجان انگیز است. "ما می توانیم چیزی در مورد نحوه زندگی این دایناسورها بگوییم. جالب است که آنچه که ما پیدا کرده ایم به نظر می رسد یک الگوی بزرگتر در میان بسیاری از دایناسورها است که نوجوانان در گروه زندگی می کردند و با هم سفر می کردند."
در سال 2005، Brusatte و همکارانش مکانی را یافتند و حفاری کردند که حاوی چندین نوزاد تریسراتوپ در صخره های 66 میلیون ساله در جنوب شرقی مونتانا بود. شواهد زمین شناسی حاکی از آن است که حداقل سه نوجوان به طور همزمان توسط یک سیل محلی رسوب کرده اند و این نشان می دهد که آنها احتمالاً در هنگام وقوع فاجعه با هم زندگی می کردند. این یافته نشان می‌دهد که نوجوانان Triceratops در گله‌های کوچک جمع می‌شوند، یک رفتار اجتماعی که به طور فزاینده‌ای در سایر گروه‌های دایناسور، مانند Psittacosaurus، پسر عموی کوچک Triceratops که در آسیا زندگی می‌کرد، شناسایی می‌شود.
جاشوا ماتیوس از موزه تاریخ طبیعی بورپی و دانشگاه ایلینوی شمالی که این پروژه را رهبری می‌کرد، می‌گوید: "ما نمی‌دانیم چرا آنها با هم گروه شدند یا چقدر زمان را با هم سپری کردند.""گله داری با هم می توانست برای محافظت باشد، و حدس ما این است که این کاری نبود که آنها تمام وقت انجام می دادند."
این سایت در سال 2005 توسط هلموت ردشلاگ داوطلب موزه برپی کشف شد. ردشلاگ، یکی از طرفداران فداکار برنامه تلویزیونی سیمپسون ها، این تخت را "سایت هومر" نامید.
بروسات می‌گوید: «این که این تریسراتوپ‌های بزرگ، حجیم و پرشور به نام هومر سیمپسون نامگذاری شده‌اند، به نوعی مناسب است. "اما بیش از هر چیز، ما توانستیم چیزی غیرمنتظره تکان دهنده پیدا کنیم، حتی اگر اسکلت های Triceratops از تقریباً هر دایناسور دیگری بیشتر باشد، و جنوب شرقی مونتانا برای صدها سال برای فسیل ها شانه شده است." حفاری در سایت هومر ادامه دارد و تیم موزه برپی انتظار دارد فسیل‌های بیشتری از نوجوانان Triceratops پیدا کند.
این تحقیق در شماره فعلی مجله دیرینه شناسی مهره داران منتشر شده است. علاوه بر متیوز و بروسات، اسکات ویلیامز و مایکل هندرسون، همچنین از موزه تاریخ طبیعی برپی و دانشگاه ایلینوی شمالی، نویسندگان هستند.
