بر اساس شواهد بیولوژیکی کشف شده توسط محققان در دره رودخانه بالساس مرکزی مکزیک، ذرت از اجداد وحشی خود بیش از 8700 سال اهلی شده است. این اولین شواهد تاریخی - تا 1200 سال - برای حضور و استفاده از ذرت اهلی است.
طبق گفته Ranere، مطالعات اخیر تأیید کرده اند که ذرت از تئوسینت، یک علف وحشی بزرگ که پنج گونه در مکزیک، گواتمالا و نیکاراگوئه رشد می کند، به دست می آید. گونه تئوزینتی که نزدیکترین گونه به ذرت است Balsas teosinte است که بومی دره رودخانه مرکزی بالزاس مکزیک است.
"ما به منطقه ای رفتیم که نزدیکترین خویشاوند ذرت در آنجا رشد می کند، به دنبال اولین ذرت گشتیم و آن را پیدا کردیم." "این تعجب آور نبود زیرا زیست شناسان مولکولی تشخیص داده بودند که Balsas teosinte گونه اجدادی ذرت است. بنابراین منطقی بود که این جایی بود که ما اولین اهلی شدن ذرت را پیدا می کردیم."
مطالعه با پیپرنو، دانش آموخته مردم شناسی دانشگاه معبد آغاز شد، و شواهدی به شکل گرده و زغال چوب در رسوبات دریاچه پیدا کرد که نشان می داد جنگل ها در دره رودخانه مرکزی بالزاس برای ایجاد زمین های کشاورزی تا 7000 سال قطع و سوزانده می شدند. پیش. او همچنین فیتولیت های ذرت و کدو - اجسام میکروسکوپی سفت و سخت که در بسیاری از گیاهان یافت می شود - در رسوبات کنار دریاچه یافت.
Ranere، یک باستان شناس، به این مطالعه پیوست تا پناهگاه های صخره ای یا غارهایی را پیدا کند که هزاران سال پیش مردم در آن منطقه زندگی می کردند. تیم او کاوش‌هایی را در چهار غار از 15 غار و پناهگاه صخره‌ای که در منطقه بازدید کردند انجام دادند، اما تنها یکی از آنها شواهدی برای اهلی‌سازی زودهنگام ذرت و کدو به دست آورد.
Ranere محل را حفاری کرد و ابزارهای سنگ زنی متعددی را پیدا کرد. قدمت رادیوکربن نشان داد که قدمت این ابزارها حداقل به 8700 سال قبل می رسد. اگرچه ابزارهای سنگ زنی زیر سطح 8700 سال یافت شد، اما محققان نتوانستند تاریخ رادیو کربن را برای اولین ذخایر به دست آورند. پیش از این، اولین شواهد برای کشت ذرت از تحقیقات قبلی Ranere و Piperno در پاناما بود که در آن نشاسته ذرت و فیتولیت‌ها به 7600 سال قبل باز می‌گشتند.
Ranere گفت که نشاسته ذرت، که با نشاسته تئوسینت متفاوت است، در شکاف بسیاری از ابزارهای کشف شده یافت شد.
«ما تقریباً در هر ابزاری که تجزیه و تحلیل کردیم، تا انتهای کاوش‌های سایتمان نشاسته ذرت پیدا کردیم. ما همچنین فیتولیت‌هایی پیدا کردیم که از ذرت یا بلال ذرت به دست می‌آیند، و از آنجایی که تئوسینت بلال ندارد، می‌دانستیم که چیزی داریم که از شکل وحشی آن تغییر کرده است.»
Ranere گفت که یافته‌های آنها همچنین از این فرض حمایت می‌کند که ذرت در یک بافت جنگلی فصلی دشت اهلی شده است، برخلاف اهلی شدن در ارتفاعات خشک همانطور که بسیاری از محققان زمانی معتقد بودند.
"برای مدت طولانی، من عجیب بود که محققان در مورد محل و سن اهلی شدن ذرت بحث می کردند، اما هرگز به دره رودخانه مرکزی بالساس، سرزمین مادری اجداد وحشی، نگاه نکردند." "دولورس اولین کسی بود که این کار را کرد."
علاوه بر Ranere و Piperno، سایر محققان در این مطالعه شامل Irene Holst از موسسه تحقیقات گرمسیری Smithsonian، Ruth Dickau از تمپل و Jose Iriarte از دانشگاه Exeter بودند. این مطالعه توسط بنیاد ملی علوم، انجمن نشنال جئوگرافیک، بنیاد ونر-گرن، موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان، موسسه تحقیقات گرمسیری اسمیتسونیان و کالج هنرهای لیبرال دانشگاه تمپل تامین شد.
