سبز نگه داشتن زمین های گلف زمانی که آب شیرین محدود است

رشد انفجاری جمعیت در جنوب نوادا، تقاضای فزاینده ای را برای منابع آبی موجود ایجاد کرده است. در سال 2007، 80 درصد از ساکنان این ایالت در جنوب نوادا زندگی می کردند، جایی که جمعیت آن به دو میلیون نفر نزدیک شد.

نگرانی های دوگانه این رونق جمعیت و آب و هوایی که دارای شرایط خشکسالی شدید مکرر است، تقاضای فوری برای مقامات برای بررسی منابع آب جایگزین برای برآوردن تقاضای ساکنان و بازدیدکنندگان ایجاد کرده است.

لاس وگاس برای استفاده مجدد از آبی که پس از تصفیه به دریاچه مید بازگردانده شده است، بر روی یک برنامه "اعتبار جریان بازگشت" عمل می کند.شهرهای هندرسون و لاس وگاس، همراه با منطقه بهداشتی شهرستان کلارک، بخشی از فاضلاب تصفیه شده را آزاد می کنند تا برای آبیاری استفاده شود. باقیمانده فاضلاب تصفیه شده از طریق شستشوی لاس وگاس به سیستم رودخانه کلرادو بازگردانده می شود. استفاده از "پساب فاضلاب تصفیه شده" یا "استفاده مجدد از آب" برای آبیاری چشم انداز یک جایگزین قابل قبول از نظر زیست محیطی برای سیستم فعلی تخلیه فاضلاب به رودخانه ها است. و دریاچه ها.

استفاده از آب استفاده مجدد در دره لاس وگاس از طریق استفاده از تصفیه خانه های ماهواره ای در مناطق شمال و جنوب غربی دره در حال گسترش است و نیاز به گسترش سیستم های انتقال آب و تخلیه فاضلاب را کاهش می دهد. واضح است که با گسترش روش استفاده از آب با کیفیت پایین برای آبیاری، تاکید بیشتری بر استفاده از شیوه های مدیریتی معتبر و مبتنی بر علم وجود دارد.

توسعه موفق برنامه ای برای استفاده مجدد از آب در جنوب نوادا با همکاری نزدیک با صنعت زمین گلف این منطقه تکامل یافته است.نوادای جنوبی دارای 53 زمین گلف است که بسیاری از آنها زمین های برتر و پیشرفته هستند. این منطقه یکی از مقاصد گلف در حال رشد ایالات متحده است که درآمد حاصل از صنعت گلف بخش قابل توجهی از اقتصاد گردشگری لاس وگاس را تشکیل می دهد.

به طور طبیعی استفاده از آب استفاده مجدد به دلیل کیفیت آب دارای محدودیت هایی است. سرپرستان زمین گلف نگرانی خود را در مورد استفاده مجدد از آب به دلیل هزینه های پنهان مرتبط با این تمرین ابراز کرده اند. این هزینه های پنهان عبارتند از: آسیب برگی به گیاهان زینتی، کاهش کیفیت آب و ارزش زیبایی استخرهای آبیاری و ویژگی های آبی، آسیب های مربوط به تجهیزات، تجمع طولانی مدت نمک در خاک، و افزایش سطح تنش چمن.

برای رسیدگی به این نگرانی‌ها و سایر نگرانی‌ها، آن ام. لاکت و دیل دویت از دانشگاه نوادا لاس وگاس، و رابرت ال. موریس از خدمات توسعه تعاونی دانشگاه نوادا، یک نظارت بلندمدت طراحی و اجرا کردند. مطالعه ای که متعاقباً در شماره 2008 مجله انجمن علوم باغبانی آمریکا، HortScience منتشر شد.

محققان یک برنامه نظارتی بر روی 9 زمین گلف در دره لاس وگاس به مدت 4.5 سال برای ارزیابی تأثیر استفاده مجدد از آب بر روی سیستم های خاک-چمن، از جمله برموداگرس، چچم چند ساله، و چمن چمن انجام دادند. نه دوره انتخاب شده شامل سه دوره استفاده مجدد طولانی مدت، سه دوره آب شیرین، و سه دوره مورد انتظار برای انتقال به آب استفاده مجدد در طول دوره نظارت بودند.

محققان در مورد تجمع نمک در نمونه های خاک و پاسخ گیاه مرتبط با آبیاری زمین های گلف با منابع مختلف آب گزارش دادند. پرسشنامه های ماهانه برای تمام سرپرستان زمین گلف شرکت کننده ارسال شد که اطلاعاتی در مورد مقدار و زمان آبیاری، استفاده از کود، و ارتفاعات چمن زنی فیرو/سبز درخواست می کردند. در بهار هر سال، 25 نمونه خاک گرفته شده از فروی و سبزه ها از نظر "محتوای آب ثقلی" و "شوری خاک عصاره اشباع" مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

دانشمندان به این نتیجه رسیدند که مدیریت صحیح آبیاری، بر اساس یک سیستم بازخورد چند لایه (نظارت خاک-گیاه-اتمسفر)، تا زمانی که حجم آبیاری محدود نشده باشد، باید بتواند تعادل نمک مطلوب و واکنش گیاه را حفظ کند.دویت اظهار داشت: «بر اساس نتایج این مطالعه، ما معتقدیم که استفاده مجدد از آب باید مورد استقبال صنعت زمین گلف قرار گیرد.»