زیست شناسی مخمر بینش هایی را در مورد گسترش دانش انسان به دست می دهد

چگونه دانش بشری در طول زمان گسترش می یابد؟ همانطور که سوال جالب است، به دلیل دشواری سنجش دانش و گسترش آن، بررسی آن آسان نیست.

اما با تجزیه و تحلیل سه دهه اکتشاف در مورد مخمر نانوایی - ارگانیسمی که به طور گسترده برای بینش در عملکرد ژن ها و پروتئین ها مورد مطالعه قرار گرفته است - محققان دانشگاه میشیگان الگوهای جالبی را در تکثیر درک علمی نشان داده اند.. یافته‌های آن‌ها که به صورت آنلاین در 20 مارس در مجله دسترسی آزاد PLoS Computational Biology منتشر شد، راه‌هایی را برای تولید بیشتر تلاش‌های علمی پیشنهاد می‌کند.

در دهه‌های اخیر، دانشمندان به طور قابل توجهی دانش خود را در مورد بیولوژی مخمر با مطالعه برهم‌کنش‌های بین 6000 ژن موجود زنده افزایش داده‌اند. تا پایان سال 2007، بیش از 73000 فعل و انفعالات ژن-ژن در مخمر نانوایی (Saccharomyces cerevisiae) در حدود 5400 نشریه تالیف شده توسط 11238 محقق کشف و مستند شده بود.

در مطالعه کنونی، Jianzhi "George" Zhang، دانشیار بوم شناسی و زیست شناسی تکاملی، و دانشجوی فارغ التحصیل سابقش Xionglei He، اکنون در دانشگاه Sun Yat-sen در گوانگژو، چین از تکنیکی استفاده کردند که به عنوان موقت شناخته می شود. تجزیه و تحلیل شبکه برای کشف رشد انفجاری این زمینه تحقیقاتی.

شاید کمترین شگفت‌انگیزترین یافته این بود که رشد دانش در مورد بیولوژی مخمر به صورت تصاعدی بوده است و هیچ نشانه‌ای از کند شدن آن نشان نمی‌دهد.

"این چیزی است که مردم باور کرده بودند، و مطالعه ما آن را تایید کرد." ژانگ گفت. با این حال، این تجزیه و تحلیل یکی از باورهای رایج در میان محققان مخمر را رد کرد: این که میزان کشف پس از رمزگشایی ژنوم مخمر در سال 1996، به طرز چشمگیری افزایش یافت.

ژانگ گفت: «ما در حوالی سال 1996 چیز غیرعادی ندیدیم. "رشد دانش به طور تصاعدی در حال افزایش بود؛ هیچ جهش یا کاهش ناگهانی وجود نداشت."

غافل گیرتر از این، یافته ای بود که وقتی ژانگ و او به بهره وری محققان فردی درگیر در مطالعات مخمر نگاه کردند، پدیدار شد. ژانگ گفت، اگرچه تحقیقات در علوم زیستی به طور فزاینده‌ای در تیم‌های بزرگ انجام می‌شود، "ما دریافتیم که دانشمندانی که در همکاری‌های بزرگ مشارکت می‌کنند تمایل دارند مشارکت‌های کمتری به ازای هر دانشمند نسبت به دانشمندانی که در گروه‌های کوچک‌تر کار می‌کنند، داشته باشند." آیا این ممکن است به این دلیل باشد که گروه‌های بزرگ معمولاً شامل بسیاری از دانشمندان جوان می‌شوند که بهره‌وری آن‌ها کمتر از محققان معتبرتر است؟ ژانگ و او در ابتدا اینطور فکر می کردند، "اما زمانی که ما فقط نویسندگان ارشد را در نظر گرفتیم، هنوز بهره وری کمتری پیدا کردیم."

محققان همچنین می خواستند بدانند که آیا زیست شناسان مخمر تمایل دارند تا ژن های "مهم" - آنهایی که بعدا مشخص شد برای رشد مخمر ضروری هستند - قبل از ژن های کمتر تاثیرگذار را مطالعه کنند.آنها دریافتند که چنین است. با این حال، ژانگ می‌گوید این به این دلیل نیست که دانشمندان حواس ششم دارند که آنها را به مهم‌ترین موضوعات مطالعه هدایت می‌کند. احتمالاً به این دلیل است که ژن‌های مهم اثرات واضح‌تری دارند، بنابراین محققان قبل از ژن‌هایی با اثرات مبهم‌تر متوجه آن‌ها می‌شوند.

علاوه بر این، ژانگ و او دریافتند که محققان تمایل دارند به جای کاوش در ژن های تازه کشف شده، بر تعیین ویژگی های ژن های قبلاً کشف شده تمرکز کنند. به گفته ژانگ، این ممکن است به این دلیل باشد که خطرات کمتر و پاداش‌ها برای پیگیری موضوعات آشنا بیشتر است، اما نتیجه کلی این است که "کشف محافظه‌کارانه است". "پس شاید این چیزی است که باید از آن اجتناب کنیم."

ژانگ می‌گوید که آیا این یافته‌ها در مورد تحقیقات مخمر برای گسترش دانش در زمینه‌های دیگر کاربرد دارد یا نه، یک سوال باز است، اما اگر هر یک از همین روندها عمل کنند، پیامدهای پیشرفت علم بسیار عمیق است. «الگوهایی که مشاهده کردیم مطمئناً نشان می دهد که این رفتارها نوآوری را کند می کند."