Hurdia victoria در ابتدا در سال 1912 به عنوان جانوری شبیه سخت پوستان توصیف شد. اکنون، محققان دانشگاه اوپسالا و همکارانش نشان می‌دهند که این تنها بخشی از یک حیوان جدید پیچیده و قابل توجه است که داستان مهمی درباره منشأ بزرگترین گروه جانوران زنده، بندپایان، دارد.
قطعات فسیلی که با هم گیج شده اند از شیل معروف 505 میلیون ساله Burgess Shale، یک سایت میراث جهانی یونسکو در بریتیش کلمبیا، کانادا آمده است. آلیسون دیلی و گراهام باد، محققین اوپسالا در دپارتمان علوم زمین، همراه با همکارانش در کانادا و بریتانیا، تاریخ پیچیده و ساختار بدنه منحصربه‌فرد هوردیا ویکتوریا را که به تازگی بازسازی شده بود، توصیف می‌کنند، که در زمان خود یک شکارچی مهیب بود.
اگرچه اولین قطعات تقریباً صد سال پیش توصیف شد، تصور می شد که آنها بخشی از جانوری شبیه سخت پوستان هستند. در آن زمان متوجه نشدیم که سایر قسمت‌های حیوان نیز در مجموعه‌ها هستند، اما به طور مستقل به عنوان چتر دریایی، خیار دریایی و سایر بندپایان توصیف شده‌اند. با این حال، جمع آوری اکتشافات در دهه 1990 نمونه های کامل تر و صدها قطعه جدا شده را کشف کرد که به اولین اشاره ها منجر شد که هوردیا بیشتر از چیزی است که به نظر می رسید. آخرین قطعه از پازل زمانی پیدا شد که بهترین نمونه حفظ شده در مجموعه های قدیمی موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان، واشنگتن دی سی یافت شد. این نمونه برای اولین بار به عنوان بندپایان در دهه 1970 و 80 طبقه بندی شد و سپس به عنوان یک نمونه غیر معمول از هیولا درنده معروف Anomalocaris طبقه بندی شد.
توصیف جدید هوردیا نشان می دهد که در واقع با Anomalocaris مرتبط است. هوردیا مانند آنومالوکاریس بدنی تکه تکه با سر داشت که دارای یک جفت چنگال خاردار و ساختار فک دایره‌ای با دندان‌های فراوان بود.اما تفاوت آن با Anomalocaris به دلیل داشتن یک قاب بزرگ سه قسمتی است که از جلوی سر حیوان بیرون می زند.
"این ساختار برخلاف آنچه در سایر بندپایان فسیلی یا زنده دیده می شود، متفاوت است. دانشجوی آلیسون دیلی، که به عنوان بخشی از پایان نامه دکترای خود به مدت سه سال در حال مطالعه فسیل ها بوده است.
"استفاده از کاراپاس بزرگی که از جلوی سر آن امتداد دارد یک راز است. در بسیاری از حیوانات از پوسته یا کاراپاس برای محافظت از قسمت های نرم بدن استفاده می شود، همانطور که در خرچنگ می بینید. یا خرچنگ، اما این ساختار در هوردیا خالی است و بقیه بدن را نمی پوشاند یا محافظت نمی کند. ما فقط می توانیم حدس بزنیم که عملکرد آن چه بوده است."
Hurdia و Anomalocaris هر دو شاخه های اولیه دودمان تکاملی هستند که منجر به بندپایان شد، گروه بزرگ مدرن که شامل حشرات، سخت پوستان، عنکبوت ها، هزارپاها و صدپاها است. آنها جزئیاتی از خاستگاه ویژگی‌های مهمی را که بندپایان مدرن را تعریف می‌کنند، مانند ساختار سر و اندام‌هایشان نشان می‌دهند.هوردیا علاوه بر قاب جلویی عجیب و غریب خود، جزئیات نفیس آبشش‌های مرتبط با بدن را نشان می‌دهد که برخی از بهترین‌های موجود در فسیل‌ها هستند.
آلیسون دیلی می گوید: "بیشتر بدن از آبشش ها پوشیده شده است، که احتمالاً برای تامین اکسیژن به چنین حیوان بزرگ و فعال شناگر ضروری است."
