ژن تصمیم می گیرد که آیا نسبی مرجانی با هم ترکیب شود یا بجنگد

وقتی مستعمرات مرجانی روی صخره با یکدیگر ملاقات می کنند، دو گزینه دارند: ادغام در یک مستعمره یا رد کردن یکدیگر و رقابت تهاجمی برای فضا. اکنون، گزارشی در 19 مارس Current Biology ژنی را پیدا کرده است که ممکن است به تعیین سرنوشت کمک کند.

لئو باس از دانشگاه ییل گفت: «ما ژنی را شناسایی کرده‌ایم که نحوه تشخیص یک حیوان استعماری از گونه‌های خود را بر اساس تماس سلولی کنترل می‌کند. «توانایی تشخیص افراد مستلزم توانایی طبقه‌بندی چنین برخوردهایی است و در این مورد، به مستعمرات اجازه می‌دهد بین افرادی که با آن‌ها ترکیب یا مبارزه می‌کنند، تبعیض قائل شوند."

محققان با مطالعه یک cnidarian استعماری به نام Hydractinia symbiolongicarpus در آزمایشگاه به کشف خود دست یافتند. (Cnidarians بیشتر با مرجان‌ها، شقایق‌های دریایی و عروس‌های دریایی نشان داده می‌شوند.) شاید بیشتر در ساحل اقیانوس اطلس و غرب اقیانوس آرام به‌عنوان پره‌های سفید متمایز رویش در بالای پوسته خرچنگ‌های گوشه‌نشین شناخته شده باشد. -پدیده های allorecognition نامیده می شوند که خود را در مقابل غیر خود تعریف می کنند.

علیرغم فراگیر بودن همه‌شناسایی در موجودات استعماری و اهمیت اکولوژیکی و تکاملی آن، اساس مولکولی آن به‌طور کامل تعریف نشده بود. چنین فعل و انفعالاتی در طبیعت نیز به دلیل شباهت آنها به آنهایی که در بارداری و پس از پیوند اعضا رخ می دهد، مورد توجه است.

اکنون، باس، استفان دلاپورتا و همکاران میان رشته‌ای آن‌ها یک ژن کلیدی برای شناسایی غیرمهرگان را شناسایی کرده‌اند. ژنی که آنها شناسایی کردند به نظر می رسد یک گیرنده گذرنده را رمزگذاری می کند که در تمام بافت هایی که قادر به تشخیص آلرژی هستند بیان شده است.آنها همچنین نشان می دهند که شامل یک دامنه متغیر است و در انواع مختلفی وجود دارد که پیش بینی می کند که چگونه کلنی های Hydractinia با یکدیگر تعامل خواهند داشت. توالی ژن نزدیک‌ترین ارتباط را با خانواده پروتئین‌های ایمونوگلوبولین (Ig) دارد که شامل آنتی‌بادی‌های سیستم ایمنی پستانداران می‌شود.

"محققان نوشتند: "روابط اغلب بین سیستم های تشخیص allorecognition cnidarian و protochordate یا بین سیستم های allorecognition بی مهرگان و عناصر سیستم ایمنی مهره داران پیشنهاد شده است…" با این حال، در حالی که دامنه‌های Ig مانند در مولکول‌های ایمنی مهره‌داران و به طور بالقوه در ژن تشخیص allorectinia یافت می‌شود، به نظر می‌رسد هیچ شباهتی اضافی بین مولکول‌های سطح شناخته‌شده در این سیستم‌ها وجود ندارد.

"در واقع،" آنها نتیجه گرفتند، "شواهد رو به رشد نشان می دهد که حیوانات مکانیسم های مولکولی منحصر به فردی را برای تشخیص خود از غیر خود تکامل داده اند، از جمله MHC در مهره داران، VCBPs در پروتوکوردات ها، مولکول های ایمنی VLR در ماهی های بدون آرواره. پروتئین های FREP در نرم تنان و FuHC در تونیکات ها.اکنون می‌توانیم سیستم تشخیص allorecognition Hydractinia را به این تنوع اضافه کنیم."

محققان عبارتند از Matthew L. Nicotra، دانشگاه Yale، New Haven، CT. آناهید ای. پاول، دانشگاه ییل، نیوهیون، سی تی. رافائل دی. روزنگارتن، دانشگاه ییل، نیوهیون، سی تی. ماریا مورنو، دانشگاه ییل، نیوهیون، سی تی. جین گریم‌وود، مرکز توالی‌یابی ژنوم هادسون آلفا، موسسه بیوتکنولوژی هادسون آلفا، هانتسویل، آلفا. Fadi G. Lakkis، دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبورگ، پیتسبورگ، PA; استفن ال. دلاپورتا، دانشگاه ییل، نیوهیون، سی تی. و لئو دبلیو باس، دانشگاه ییل، نیوهیون، CT.