محققان اولین شواهد مستقیمی را کشف کرده اند که نشان می دهد قرار گرفتن در معرض استرس در پرندگان جوان بر نحوه واکنش آنها به استرس در بزرگسالی تأثیر می گذارد.
این تحقیق که در نشست انجمن غدد درون ریز BES در هاروگیت ارائه شد، درک ما را از اینکه چگونه محیط در طول رشد بر فیزیولوژی، سلامت و بقای بعدی پرندگان تأثیر می‌گذارد تا حد زیادی بهبود می‌بخشد.
قرار گرفتن در معرض رویدادهای استرس زا بلافاصله پس از تولد تأثیرات قابل توجهی بر طیف وسیعی از پاسخ های فیزیولوژیکی و رفتاری در مراحل بعدی زندگی دارد. تحقیقات قبلی روی پستانداران نتوانسته است مشخص کند که آیا این به دلیل افزایش سطح هورمون استرس تولید شده توسط جوان است یا افزایش سطح هورمون استرس در مادر، که از طریق شیردهی به فرزندان او منتقل می شود.برای غلبه بر این مشکل، تیمی به سرپرستی دکتر کارن اسپنسر در دانشگاه گلاسکو از گونه ای پرنده به نام فنچ گورخری به عنوان مدلی برای مطالعه اثرات استرس در اوایل زندگی استفاده کردند. در پرندگان پس از تخم گذاری امکان انتقال هورمون بین مادر و فرزند وجود ندارد.
محققان 34 جفت خواهر و برادر 12 روزه جوجه فنچ گورخری گرفتند. آنها با دادن هورمون کورتیکوسترون (محلول در روغن بادام زمینی) به یک جوجه از هر جفت به مدت 16 روز، موقعیت استرس زا را شبیه سازی کردند. کورتیکوسترون هورمون اصلی تولید شده توسط پرندگان در پاسخ به استرس است. تغییرات زیادی در رفتار و فیزیولوژی ایجاد می کند و به پرنده کمک می کند تا با محرک های استرس زا کنار بیاید. به جوجه دیگر (کنترل) فقط روغن بادام زمینی داده شد. هنگامی که بالغ شدند (60 روزه)، همه پرندگان در معرض یک موقعیت استرس زا قرار گرفتند و محققان میزان کورتیکوسترونی را که به طور طبیعی در پاسخ تولید می کردند اندازه گیری کردند.
پرندگان در معرض سطوح بالاتر کورتیکوسترون به عنوان جوجه ها در بزرگسالی پاسخ های فیزیولوژیکی متفاوتی به استرس نشان دادند.هنگامی که با یک موقعیت استرس زا مواجه شدند، آنها پاسخ کورتیکوسترون بزرگتر (0.008=p) و طولانی تر (0.03=p) را نسبت به پرندگان شاهد نشان دادند. هیچ تفاوتی در سطح کورتیکوسترون دو گروه در هنگام استراحت وجود نداشت.
این مطالعه برای اولین بار نشان می دهد که قرار گرفتن مستقیم در معرض سطوح هورمون استرس پس از زایمان می تواند عواقب طولانی مدتی برای پاسخ های استرس فیزیولوژیکی پرندگان داشته باشد. در طبیعت، شرایطی که باعث استرس در اوایل زندگی می شود شامل شرایط آب و هوایی نامناسب، کمبود غذا و قرار گرفتن در معرض انگل ها است. این تحقیق مکانیسمی بالقوه برای اینکه چرا این استرس اولیه می تواند رفتار و فیزیولوژی حیوانات را در بزرگسالی تغییر دهد، پیشنهاد می کند. اکنون به تحقیقات بیشتری نیاز است تا بررسی شود که چگونه این تغییرات با سلامت و بقای طولانی مدت پرندگان مرتبط است.
محقق دکتر کارن اسپنسر گفت:
"معروف است که قرار گرفتن اولیه در معرض هورمون های استرس بر پاسخ های بعدی به موقعیت های استرس زا در بزرگسالان تأثیر می گذارد. استفاده از فنچ گورخری به عنوان یک مدل ابزار مهمی را در اختیار ما قرار می دهد تا نقش هورمون های استرس را بر ویژگی های بزرگسالان بررسی کنیم.نتایج ما نشان می‌دهد که پاسخ استرس فرد می‌تواند در نتیجه قرار گرفتن در معرض سطوح بالای کورتیکوسترون پس از زایمان دوباره برنامه‌ریزی شود. این نشان می دهد که اگر پرنده در اوایل زندگی در معرض استرس قرار گیرد، برای مثال به دلیل شرایط بد آب و هوا یا کمبود غذا، این امر پیامدهایی بر نحوه واکنش او به موقعیت ها در طول زندگی خود دارد. ما اکنون می خواهیم بررسی کنیم که چگونه تغییرات مشاهده شده در پاسخ هورمون استرس به هر گونه تغییر رفتاری مشاهده شده و در نتیجه با سلامتی و بقای طولانی مدت پرندگان مرتبط است."
