پستانداران ماده بینی خود را دنبال جفت مناسب می کنند

پرندگان ماده اغلب جفت خود را بر اساس پرهای فانتزی انتخاب می کنند. از سوی دیگر، پستانداران ماده ممکن است بیشتر بینی خود را به جفت مناسب تعقیب کنند.

این یک نتیجه گیری تیم کلاتون-براک جانورشناس کمبریج و کاترین مک آلیف محقق دانشگاه هاروارد است که بررسی شواهدشان برای انتخاب جفت زن در شماره مارس 2009 مجله The Quarterly Review of Biology منتشر شده است.

از لحاظ تاریخی، بیشتر نمونه های انتخاب جفت ماده و پیامدهای تکاملی آن در پرندگان یافت می شود. مورد کلاسیک دم طاووس است. دم های تزئین شده هیچ کمکی به زنده ماندن طاووس نمی کند.بلکه به این دلیل به وجود آمدند که هلوها ترجیح می دهند با نرهایی که پرهای خودنمایی می کنند جفت گیری کنند.

یافتن چنین نمونه‌های واضحی از ترجیحات ماده در پستانداران سخت‌تر است، که منجر به این فرض می‌شود که انتخاب جفت نقش کمتری در پستانداران نسبت به پرندگان دارد. اما کلاتون-براک و مک آلیف نتیجه می گیرند که لزوماً اینطور نیست. ترجیحات جفت گیری ماده احتمالاً در پستانداران به همان اندازه مهم است، اگرچه ممکن است برای ناظران انسان چندان واضح نباشد.

محققان به عوامل متعددی اشاره می کنند که مطالعه انتخاب جفت پستانداران را پیچیده می کند. یکی از عوامل ماهیت سیستم های جفت گیری پستانداران است. مردان برای دسترسی به شرکای زن به شدت با یکدیگر رقابت می کنند. از آنجایی که نرهای غالب اغلب نرهای دیگر را بدرقه می کنند، تشخیص اینکه آیا ماده ها با نرهای خاصی جفت گیری می کنند یا صرفاً به طور پیش فرض با آنها جفت گیری می کنند، دشوار است.

Clutton-Brock و McAuliffe می نویسند: "قانع کننده ترین شواهد برای انتخاب جفت ماده در پستانداران از مطالعات روی پستانداران اسیر … انجام شده در شرایط کنترل شده که در آن می توان اثرات رقابت نر را حذف کرد…" می نویسد.

آنها می گویند مطالعات آزمایشگاهی سیگنال های بویایی ممکن است بهترین شواهد را برای انتخاب جفت ماده در پستانداران ارائه دهد. برخلاف پرندگان، بسیاری از گونه های پستانداران در شب فعالیت جنسی دارند. بنابراین پستانداران ممکن است کمتر از پرندگان تمایل داشته باشند که ترجیحات خود را بر اساس نشانه های بصری قرار دهند. در عوض، ماده‌های بسیاری از گونه‌های پستانداران ممکن است با استفاده از نشانه‌های بویایی نرها را انتخاب کنند.

تحقیقات نشان داده است که پستانداران ماده معمولاً به بررسی علائم بوی به جا مانده از نرها می پردازند. ماده‌ها همچنین ترجیح می‌دهند با مردانی که بیشتر بو می‌دهند جفت شوند.

فقط یک زن چه چیزی می تواند در مورد یک مرد از طریق بوی خود بیاموزد؟ کلاتون-براک و مک آلیف می گویند بسیار زیاد.

مطالعات اخیر نشان داده است که پستانداران ماده از رایحه برای تشخیص نرهای ژنتیکی متفاوت استفاده می کنند. والدینی که ژن‌های متفاوتی در بخش خاصی از ژنوم دارند، تمایل دارند فرزندان سالم‌تری تولید کنند. بنابراین پستانداران نر ژنوتیپ خود را از طریق بو تبلیغ می کنند و ماده ها سیگنال را دریافت می کنند و ترجیحاً با نرهای غیر مشابه جفت گیری می کنند.این توانایی برای بو کشیدن یک تطابق ژنتیکی خوب در موش ها و انسان ها یافت شده است.

مطالعات دیگر روی چندین گونه جوندگان نشان داده است که ماده‌ها بوی نرهای آلوده به انگل‌ها را دوست ندارند و ممکن است از جفت‌گیری با آنها اجتناب کنند. از آنجایی که مقاومت در برابر انگل ها اغلب یک ویژگی ژنتیکی است، انتخاب یک جفت بدون انگل ممکن است برای فرزندان مفید باشد.

کلاتون-براک و مک آلیف می گویند: مطالعه نشانه های جفت گیری بویایی هنوز در مراحل اولیه است. اما آنها بر این باورند که این خط از تحقیقات به افشای چیزهای زیادی در مورد انتخاب جفت پستانداران ادامه خواهد داد.

Clutton-Brock و McAuliffe می نویسند: "[من] این امکان وجود دارد که در برخی از پستانداران، نرها سیگنال های بویایی تولید کنند که با جزئیات و پیچیدگی دم طاووس مطابقت داشته باشد … یا آواز خرچنگ …