کشتن ماهی‌های جوان به طور متناقضی منجر به رشد جمعیت می‌شود

اگر ماهی های بیشتری را بکشید، جمعیت کل گونه کاهش می یابد. با این حال، فقط ماهی های کوچک و جوان را بکشید، تعداد کل ماهی های کوچک و جوان افزایش می یابد. این نتیجه گیری به ظاهر متناقض، پیامدهای گسترده ای برای مدیریت پایدار اقیانوس ها دارد و نتیجه یک مطالعه نظری است که توسط یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور آندره دو روس از موسسه تنوع زیستی و دینامیک اکوسیستم (IBED)، دانشگاه آمستردام انجام شده است..

یک مطالعه پیگیری که توسط همان تیم انجام شد اکنون شواهد تجربی برای حمایت از یافته های اولیه آنها ارائه می دهد.

هنگامی که ماهی ها توسط ماهیگیری یا شکار کشته می شوند، اولین اثر آشکار این است که تعداد کل ماهی های گونه مورد نظر کاهش می یابد. با این حال، حذف ماهی نیز باعث رقابت کمتر برای غذا در بین افراد باقی مانده می شود. به عنوان مثال، ماهی‌های کوچک و جوان، می‌توان تصور کرد که وقتی درصد معینی از ماهی‌های کوچک جوان به‌طور انتخابی حذف می‌شوند، بقیه ماهی‌های کوچک غذای بیشتری در دسترس دارند تا به بزرگسالان بزرگ‌تر و قوی‌تر تبدیل شوند. این افراد بالغ به نوبه خود می توانند فرزندان بیشتری تولید کنند، یعنی ماهی های کوچک جوان بیشتری برای جبران آنهایی که کشته شده اند. در واقع، افزایش تولیدمثل بیشتر از تعداد ماهی‌های کوچکی که در وهله اول به طور انتخابی حذف شدند، جبران می‌کند.

این یک نسخه ساده شده از نوع روابطی است که پروفسور دی روس و تیمش در یک مطالعه نظری که در سال 2007 در American Naturalist منتشر شد، آشکار کردند. مطالعه مدل‌سازی در واقع پیش‌بینی کرد که نمونه‌هایی با اندازه‌های معین حذف شوند. طبقات نه تنها منجر به جبران خسارت ناشی از تغییر در رقابت برای منابع می شود، بلکه در واقع منجر به جبران بیش از حد می شود.

مفهوم به ظاهر متناقض این است که صید انتخابی ماهی های کوچک و جوان منجر به افزایش تعداد ماهی های کوچک و جوان می شود. به روشی مشابه، مطالعه مدل‌سازی همچنین پیش‌بینی کرد که حذف انتخابی افراد بزرگ و بزرگ می‌تواند منجر به افزایش تراکم ماهی‌های کوچک و جوان شود. پروفسور دی روس و تیمش برای آزمایش پیش‌بینی‌های خود، یک مطالعه پیگیری تجربی را در سوئد انجام دادند که اخیراً نتیجه‌گیری شده است و از نتایج نظری آن‌ها در همه جهات پشتیبانی می‌کند. این شامل مثال خاصی از حذف انتخابی درصد معینی از ماهی‌های کوچک و جوان است که در واقع منجر به افزایش تعداد کل آنها می‌شود.

نتایج مطالعه تجربی در مجله Proceedings of the National Academy of Science در فوریه 2009 منتشر شد.

با هم، هر دو مطالعه بار دیگر نشان می دهند که شبکه های غذایی دریایی بسیار پیچیده هستند و تداخل با آنها ممکن است منجر به نتایج پیش بینی نشده ای شود.با این حال، آنها همچنین نشان می دهند که با مطالعه دقیق روابط، می توان آنها را درک و الگوبرداری کرد. هر دوی این نتیجه‌گیری‌ها پیامدهای گسترده‌ای برای مدیریت پایدار اقیانوس‌ها دارند. به عنوان مثال، در یک نشریه آتی در مجله Canadian Journal for Fisheries and Aquatic Sciences نشان داده شده است که این نوع جبران بیش از حد ممکن است مانع از عملکرد یک ذخیره‌گاه دریایی به عنوان منبع ماهی‌های جوان شود. این مورد اخیر یکی از راه‌هایی است که تصور می‌شد ذخایر دریایی به بهره‌برداری پایدار از ذخایر ماهی‌های دریایی کمک می‌کند.