دریای سیاه حاوی مقادیر زیادی سولفید هیدروژن است، گاز سمی مرتبط با بوی تخم مرغ های فاسد. به گفته محققان ترکی که در شماره آتی مجله بین المللی تولید و کاربردهای هیدروژن هسته ای می نویسند، این گاز مضر می تواند به عنوان یک منبع تجدید پذیر گاز هیدروژن برای تامین انرژی اقتصاد بدون کربن در آینده استفاده شود.
آب های دریای سیاه حاوی اکسیژن بسیار کمی هستند. به این ترتیب، اشکال نادر حیات که در اعماق دریاهای داخلی زندگی می کنند، به اصطلاح باکتری های اکستروموفیل، با متابولیسم سولفات در آب زنده می مانند.سولفات نقش بیوشیمیایی مشابهی با اکسیژن در تنفس برای این میکروب ها ایفا می کند و به آنها اجازه می دهد انرژی مورد نیاز برای زندگی و رشد را از مواد مغذی جذب شده از آب آزاد کنند.
با مواد آلی و زباله هایی که از آبراه های 17 کشور به دریای سیاه می ریزند، دریای سیاه یک مشکل جدی آلودگی زیست محیطی دارد. Mehmet Haklidir از مرکز تحقیقات TUBITAK Marmara در Gebze-Kocaeli، و Füsun Servin Tut Haklidir از COWI SNS Ltd در Gayrettepe-Istanbul، ترکیه، پیشنهاد می کنند که با کمی شیمی مناسب می توان این مشکل را به عنوان یک راه حل زیست محیطی حل کرد.
دریای سیاه دارای لایه ای به ضخامت حدود 50 متر است که بین آب های بی هوازی و هوازی در عمق حدود 200 متری در امتداد محور خود قرار دارد. به این ترتیب، نشان‌دهنده یک ذخیره عظیم سوخت استفاده نشده است. مجموع تولید سولفید هیدروژن در رسوبات دریا حدود 10000 تن در روز تخمین زده می شود و این رقم به طور مستمر در حال افزایش است.این معادل بالقوه بیش از 500 تن تولید روزانه گاز هیدروژن است.
محققان توضیح می دهند که آنچه در حال حاضر مورد نیاز است توسعه روشی ایمن و کم مصرف برای جمع آوری سولفید هیدروژن از دریای سیاه است. علاوه بر این، نیاز به یافتن کاتالیزورهای مؤثر و ساخت نیروگاه‌های انرژی خورشیدی وجود دارد که بتوان از آنها برای جداسازی سریع هیدروژن از سولفید استفاده کرد و تنها گوگرد باقی‌مانده‌ای باقی گذاشت که کاربردهای صنعتی در صنایع لاستیک و داروسازی دارد..
