طبق گزارش جدیدی که در 12 مارس به صورت آنلاین در Current Biology منتشر شد، وقتی یک ماده مجرد در نزدیکی است، مورچه‌های ماده در تلاشی آشکار برای جلوگیری از انتقال پیام‌هایشان بر سر آهنگهای شریک نر خود می‌خوانند. مردان با خواندن یک آهنگ متفاوت به آن وقفه پاسخ می دهند.
به گفته محققان، یافته‌ها اولین شواهدی را ارائه می‌دهند که چنین «پاره‌سازی سیگنال» و «اجتناب از پارازیت» بین همسران اتفاق می‌افتد.
جوزف توبیاس از دانشگاه آکسفورد می‌گوید: «از نظر انسانی، پارازیت سیگنال معمولاً با تلاش برای درهم‌کوبی اطلاعات در سیگنال‌های رادیویی، رادار یا تلفن همراه مرتبط است."زنان در مطالعه ما سعی می کنند کار مشابهی را با آهنگ های شریک زندگی خود انجام دهند، اما وضعیت کلی شبیه به این است که یک زن مدام حرف شوهرش را قطع می کند تا او را از معاشقه با یک زن مجرد باز دارد."
به گفته محققان، حیوانات اجتماعی طیف وسیعی از نمایش‌های مشترک را تولید می‌کنند که بسیاری از آنها شاهکارهای قابل توجهی از هماهنگی پیچیده هستند. یکی از نمونه‌ها، دوئت‌هایی است که جفت‌های مورچه‌دار پرویی می‌خوانند. تا کنون، دانشمندان در مورد چگونگی تکامل هماهنگی زمانی بین افراد نمایش داده شده اختلاف نظر داشته اند، برخی آن را به عنوان یک سیگنال همکاری با کیفیت ائتلاف می دانند، برخی دیگر به عنوان وسیله ای خودخواهانه برای جلوگیری از همپوشانی سیگنال ها.
طبق گفته تیم تحقیقاتی، مطالعه جدید اولین شواهدی را ارائه می دهد که اجتناب از همپوشانی سیگنال برای توضیح هماهنگی و پیچیدگی سیگنال های مشترک کافی است.
در یک سری آزمایش‌های پخش، تیم دریافتند که جفت مورچه‌های ساکن در هنگام پاسخ به جفت‌های رقیب، دونوازی هماهنگ می‌خوانند.اما در شرایط دیگر، همکاری از بین می رود و منجر به آهنگ های پیچیده تر می شود. به طور خاص، آنها گزارش می دهند که زنان به رقبای جنسی بدون جفت با پارازیت کردن سیگنال های جفت خود پاسخ می دهند، که به نوبه خود سیگنال های خود را برای جلوگیری از تداخل تنظیم می کنند.
توبیاس گفت که تلاش زنان برای پارازیت کردن آهنگ های شریک زندگی خود احتمالاً برای این است که مردان جذابیت کمتری داشته باشند، یا روشن کنند که آنها "گرفته شده" هستند. او افزود که نتایج در مورچه‌ها ممکن است پیامدهای گسترده‌ای برای درک اینکه چگونه سیگنال‌های اشتراکی در طول زمان تکامل در بسیاری از حیوانات و شاید حتی در انسان ایجاد شده‌اند.
اول، توبیاس گفت، یافته‌ها نشان می‌دهد که سیگنال‌های گروهی مانند دوئت‌ها و گروه‌های کر نشان‌دهنده ترکیبی ظریف از همکاری و درگیری هستند. تعادل بین این دو نیرو به زمینه بستگی دارد. مطالعه آنها همچنین نشان می دهد که اگر تعارضی در سیستم وجود داشته باشد، آنگاه چندین خواننده می توانند با یکدیگر ترکیب شوند و آهنگ های ریتمیک، دقیق هماهنگ و پیچیده تر را به سادگی با اجتناب از همپوشانی تولید کنند.
"بیشتر شواهد نشان می دهد که صداسازی در انسان های اولیه هم در جذب جفت و هم در دفاع از منابع نقش داشته است، بنابراین محتمل به نظر می رسد که "پارازیت سیگنال" و به ویژه "اجتناب از پارازیت" در تاریخ تکامل ما نقش داشته باشد. ، نتایج ما ممکن است به توضیح اولین گام‌ها به سوی سیگنال‌های گروهی پیچیده و هماهنگ در انسان‌ها کمک کند، که خود پیشروهای احتمالی موسیقی مدرن هستند."
محققان جوزف ای. توبیاس و ناتالی سدون از دانشگاه آکسفورد، آکسفورد، بریتانیا هستند.
