باکتری ها و انسان ها تمایل دارند در جوامع بسیار متنوع و پیچیده زندگی کنند. جالب تر از همه، به نظر می رسد که باکتری ها و انسان ها ترجیح می دهند در یک دموکراسی زندگی کنند. این پیام اصلی یک مقاله جدید در نیچر است. این مقاله گزارش می‌دهد که یکنواختی اولیه جامعه یک عامل کلیدی در حفظ ثبات عملکردی یک اکوسیستم در مواجهه با استرس انتخابی است.
تحقیق توسط کنسرسیومی متشکل از پنج گروه از دو دانشگاه در بلژیک و ایتالیا به ترتیب با هماهنگی دکتر Lieven Wittebolle، دکتر Massimo Marzorati و پروفسور Nico Boon از دانشگاه گنت انجام شده است.این تحقیق با همکاری تیم های تحقیقاتی دکتر لیون کلمنت، پروفسور دی ووس و پروفسور ورستراته از دانشگاه گنت و پروفسور دانیله دافونچیو از دانشگاه میلان انجام شده است.
به دلیل بحران جهانی تنوع زیستی کنونی، رابطه تنوع زیستی-پایداری و تأثیر تنوع زیستی بر عملکرد اکوسیستم به موضوعات اصلی در اکولوژی تبدیل شده است. این تحقیق بخشی از پروژه ای است که هدف نهایی آن درک عوامل اصلی لازم برای هدایت و مهندسی جوامع میکروبی برای به دست آوردن فرآیندهای بیوتکنولوژیکی پایدار و قابل اعتماد است که در علوم زیست محیطی و پزشکی مورد نیاز است. بیان شده است که برای دهه‌های آینده، اکولوژیست‌های میکروبی و میکروبیولوژیست‌های محیطی باید بر مدیریت منابع میکروبی (MRM) تمرکز کنند تا سیستم‌های میکروبی پیچیده را به درستی مدیریت کنند. آنها باید به یک طرز فکر جدید مبتنی بر مفاهیم مستند، ابزارهای قابل اعتماد و مجموعه ای از مقادیر پیش فرض بپردازند.
تنوع زیستی اصطلاح پیچیده ای است که شامل جنبه های طبقه بندی، عملکردی، مکانی و زمانی تنوع ارگانیسمی است که غنای گونه ای (تعداد گونه ها) و یکنواختی (فراوانی نسبی گونه ها) از مهمترین معیارها در نظر گرفته می شود. این مقاله با استفاده از میکرو کیهان‌های تجربی با جوامع باکتریایی نشان می‌دهد که یکنواختی اولیه جامعه یک عامل کلیدی در حفظ ثبات عملکردی یک اکوسیستم است.
به طور خاص، نشان داد که یک جامعه اگر بخواهد به استرس انتخابی به سرعت پاسخ دهد، باید توزیع یکنواختی بین اعضای اضافی عملکردی خود داشته باشد. در واقع، هنگامی که عملکرد یک اکوسیستم در یک جامعه بسیار ناهموار به شدت به گونه غالب بستگی دارد، ثبات عملکردی توسط نوسانات محیطی به خطر می افتد. به عبارت دیگر، انتخاب بیش از حد قوی که منجر به تسلط یک یا چند گونه شود، عملکرد خوب اکوسیستم را تضمین نمی کند.
این یافته می تواند پیامدهای مهم و فرصت های جدیدی برای دانشمندانی که در حوزه هایی مانند علوم کاربردی و بنیادی محیط زیست، علوم غذایی و حتی میکروبیولوژی پزشکی کار می کنند، داشته باشد.تکنیک‌های مولکولی کنونی را می‌توان برای پیش‌بینی شکست عملکرد اکوسیستم و مدیریت فناوری‌های بیوتکنولوژیکی با جوامع میکروبی مخلوط برای عملکرد طولانی مدت استفاده کرد.
