قاتل موریانه به عنوان گاز گلخانه ای قوی باقی می ماند

سولفوریل فلوراید (SO₂F_{2)، گازی که معمولاً برای خلاصی ساختمان ها از شر موریانه ها و سایر آفات استفاده می شود، یک گاز گلخانه ای است. طبق یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی ینس موهل، شیمیدان جوی در موسسه اقیانوس شناسی اسکریپس، کالیفرنیا سن دیگو، که حدود 36 سال در جو باقی می ماند، شش تا 10 برابر بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد.}

تیم دریافت که غلظت گاز به میزان 4 تا 6 درصد در سال بین سال‌های 1978 و 2007 افزایش یافت و تا پایان سال 2007 به وفور جوی جهانی حدود 1.5 قسمت در تریلیون رسید. انتشار واقعی آن در جو در این دوره حدود یک سوم کمتر از برآورد داده های تولید صنعتی بود.

مهله گفت: "بسیار مهم است که تأیید مستقل انتشار گازهای گلخانه ای داشته باشیم." "شما نمی توانید بدون تأیید تنظیم داشته باشید، و نمی توانید بدون اندازه گیری تأیید کنید."

تیم نتایج اولین اندازه گیری های SO₂F_{2 را در مجله تحقیقات ژئوفیزیک در ۱۲ مارس گزارش خواهد کرد..}

Mühle گفت که او شروع به شناسایی یک ترکیب ناشناخته در نمونه های هوای گرفته شده در اوایل سال 2004 در اسکله Scripps با یک ابزار اندازه گیری جدید کرد. او این ترکیب را به عنوان SO₂F_{2 شناسایی کرد و نتیجه گرفت که نوسانات بزرگی که در اسکله مشاهده می شود احتمالاً مربوط به بخور ساختمان های محلی است. این تیم تجزیه و تحلیل را به نمونه‌های هوا که به طور معمول در سراسر جهان در ایستگاه‌های شبکه آزمایش گازهای اتمسفر پیشرفته جهانی (AGAGE) با بودجه ناسا جمع‌آوری می‌شد و نمونه‌های قدیمی هوا را که در سیلندرهای فلزی آرشیو شده بودند، گسترش داد.}

با کمک مدل های کامپیوتری جوی، تیم اسکریپس و همکارانش در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) تعیین کردند که مهمترین فرآیند حذف سولفوریل فلوراید انحلال در اقیانوس است، جایی که در اثر واکنش های شیمیایی تجزیه می شود..محققان NOAA که با تیم اسکریپس کار می کنند محاسبه کردند که یک کیلوگرم SO₂F₂ که به جو گسیل می شود پتانسیل گرمایش جهانی تقریباً ۴۸۰۰ برابر بیشتر دارد. بیش از یک کیلوگرم دی اکسید کربن با این حال، مقدار سولفوریل فلوراید آزاد شده در جو (حدود 2000 تن متریک در سال) بسیار کمتر از دی اکسید کربن (حدود 30 میلیارد تن در سال) و بنابراین اثر مطلق SO فعلی است. انتشار 2_F2 _{در گرمایش جهانی نسبتاً کم است.}

استفاده گسترده از سولفوریل فلوراید در دهه 1990 و به دنبال پروتکل مونترال، یک معاهده بین المللی که در سال 1987 برای محافظت از لایه اوزون با کاهش تولید مواد شیمیایی مخرب لایه ازن تصویب شد، آغاز شد. این پروتکل دستور توقف تدریجی متیل بروماید را داد که دارای ویژگی های قوی تخریب کننده لایه لایه ازن است و سولفوریل فلوراید جایگزین مطلوبی برای بخور ساختاری شد. سولفوریل فلوراید به عنوان یک ماده سمی تنظیم می شود اما در حال حاضر به عنوان یک گاز گلخانه ای نیست.

ران پرین، مدیر مرکز علوم تغییرات جهانی MIT و یکی از نویسندگان مقاله جدید، گفت: "چنین بخورها برای کنترل آفات در بخش کشاورزی و ساختمان بسیار مهم هستند." اما با حذف تدریجی متیل بروماید، "صنعت مجبور شد جایگزین هایی پیدا کند، بنابراین سولفوریل فلوراید برای ایفای نقش تکامل یافته است."

«متاسفانه، معلوم شد که سولفوریل فلوراید یک گاز گلخانه ای با طول عمر بیشتر از آنچه قبلاً تصور می شد، است. "این باید قبل از انتشار مقادیر زیادی در جو در نظر گرفته شود."

Mühle به کمک سازنده اصلی سولفوریل فلوراید در ایالات متحده، Dow AgroSciences، در این مطالعه اعتبار داد.

«آنها در به اشتراک گذاشتن برآوردهای خود از تولید جهانی سولفوریل فلوراید صنعتی با ما بسیار همکاری کرده اند.»

گزارش تیم به طور دقیق از اعلام یافته مشابهی در مورد شیوع بیش از حد انتظار نیتروژن تری فلوراید، گازی که به عنوان یک عامل تمیزکننده در طول ساخت سلول های خورشیدی لایه نازک، مانیتورهای صفحه تخت و سایر لوازم الکترونیکیاولین اندازه گیری تری فلوراید نیتروژن، که در ماه اکتبر گزارش شد، منجر به درخواست برای گنجاندن آن در لیست گازهای گلخانه ای شد که انتشار آن توسط معاهدات بین المللی تنظیم می شود. بحث های مشابهی برای سولفوریل فلوراید در حال انجام است. استاد ژئوشیمی اسکریپس، ری وایس و محققین اسکریپس، پیتر سلامه و کریستینا هارت، در یافته‌های نیتروژن تری فلوراید و همچنین تحقیقات سولفوریل فلوراید مشارکت داشتند.

محققان مؤسسه فناوری ماساچوست، دانشگاه بریستول در بریتانیا، و مرکز تحقیقات آب و هوا و اقلیم استرالیا از نویسندگان مشترک مقاله سولفوریل فلوراید هستند.