افزایش سطح دریا تاثیرات مهمی در سراسر جهان خواهد داشت

تحقیق ارائه شده در 10 مارس در کنگره علمی بین المللی تغییرات آب و هوایی در کپنهاگ نشان می دهد که دامنه بالایی افزایش سطح دریا تا سال 2100 می تواند در محدوده حدود یک متر یا احتمالاً بیشتر باشد. در انتهای پایین طیف بعید به نظر می رسد که افزایش سطح دریا تا سال 2100 بسیار کمتر از 50 سانتی متر باشد.

این بدان معناست که اگر انتشار گازهای گلخانه ای به سرعت و به میزان قابل توجهی کاهش پیدا نکند، حتی بهترین سناریو ممکن است به نواحی ساحلی کم ارتفاعی که از هر ده انسان روی کره زمین زندگی می کنند، ضربه سختی بزند.

دکتر جان چرچ از مرکز تحقیقات آب و هوا و اقلیم استرالیا، هوبارت، تاسمانی، استرالیا و سخنران اصلی جلسه سطح دریا، در کنفرانس گفت: «جدیدترین مشاهدات ماهواره ای و زمینی نشان می دهد که دریا افزایش سطح از سال 1993 تا 3 میلی‌متر در سال یا بیشتر ادامه می‌یابد، نرخی که بسیار بالاتر از میانگین قرن بیستم است. همچنین به افزایش سطح دریا کمک می کند."

بینش های جدید گزارش شده شامل از بین رفتن یخ از ورقه های یخی قطب جنوب و گرینلند است. کنراد استفن می‌گوید: «تلفات یخ در گرینلند در دهه گذشته افزایش یافته است. دامنه بالایی افزایش سطح دریا تا سال 2100 ممکن است به طور متوسط جهانی بالاتر از 1 متر یا بیشتر باشد، با تفاوت‌های منطقه‌ای بزرگ بسته به اینکه منبع ریزش یخ در کجا رخ می‌دهد». ، مدیر مؤسسه تعاونی برای تحقیقات در علوم محیطی (CIRES) در دانشگاه کلرادو، بولدر و رئیس مشترک جلسه کنگره در مورد افزایش سطح دریا.

آخرین گزارش ارزیابی IPCC از سال 2007 افزایش سطح دریا را بین 18 تا 59 سانتی متر پیش بینی کرد. با این حال، این گزارش همچنین به وضوح بیان می‌کند که در آن زمان نمی‌توان همه عوامل مؤثر در افزایش سطح دریا را محاسبه کرد. اریک ریگنوت، پروفسور علوم سیستم زمین در دانشگاه کالیفرنیا ارواین و دانشمند تحقیقاتی ارشد در پیشرانه جت ناسا توضیح می دهد که عدم قطعیت بر روی صفحات یخی، نحوه واکنش آنها به اثرات آب و هوای گرمتر و نحوه تعامل آنها با اقیانوس ها متمرکز بود. آزمایشگاه.

"اعداد از آخرین IPCC یک کران پایین تر هستند زیرا در آن زمان مشخص شد که عدم قطعیت زیادی در مورد صفحات یخی وجود دارد. مدل های عددی مورد استفاده در آن زمان نمایش کاملی از یخچال های خروجی نداشتند. نتایج به دست آمده در 2 تا 3 سال گذشته نشان می دهد که اینها جنبه های اساسی هستند که نمی توان آنها را نادیده گرفت. کمک بیشتر و سریعتر در افزایش سطح آب دریاها نسبت به آنچه پیش بینی می شد.اگر این روند ادامه یابد، احتمالاً تا سال 2100 شاهد افزایش یک متری سطح دریا یا بیشتر خواهیم بود.» او می گوید.

جان چرچ گفت: "مگر اقدامات کاهش فوری و قابل توجهی انجام ندهیم، آب و هوا می تواند در طول قرن بیست و یکم از آستانه ای عبور کند و جهان را به افزایش متری سطح دریا متعهد کند."

پروفسور استفان رحمستورف از موسسه تحقیقات تاثیر آب و هوا در پوتسدام که سخنرانی عمومی در مورد افزایش سطح آب دریاها در کنگره خواهد داشت، توضیح می‌دهد که اندازه‌گیری‌ها در سراسر جهان نشان می‌دهد که سطح دریا از سال 1880 تقریباً 20 سانتی‌متر افزایش یافته است. این داده‌ها همچنین نشان می‌دهند که میزان افزایش سطح دریا ارتباط نزدیکی با دما دارد: سطح دریا هر چه گرم‌تر شود سریع‌تر افزایش می‌یابد. رحمستورف می‌گوید: «اگر سطح دریا با سرعت ثابتی بالا رود، ما تا سال 2100 به وسط محدوده 18 تا 59 سانتی‌متری IPCC خواهیم رسید. اما بر اساس تجربیات گذشته، انتظار دارم که با گرمتر شدن سیاره، افزایش سطح دریا شتاب بیشتری بگیرد."

تأثیر افزایش سطح دریا - حتی در محدوده های پایین تر از پیش بینی های فعلی - شدید به نظر می رسد. تقریباً ده درصد از جمعیت جهان - 600 میلیون نفر - در مناطق کم ارتفاع در معرض خطر سیل زندگی می کنند. مطالعه قبلی منتشر شده توسط جان چرچ نشان می دهد که حتی یک افزایش متوسط سطح دریا به میزان 50 سانتی متر منجر به افزایش عمده در تعداد حوادث سیل در ساحل می شود.

جان چرچ می گوید: «مطالعه ما با محوریت استرالیا نشان داد که رویدادهای سیل ساحلی که امروزه فقط هر صد سال یک بار انتظار داریم تا سال 2100 چندین بار در سال اتفاق بیفتد.»

جان چرچ همچنین نتایج جدیدی از افزایش سطح فعلی دریا را به کنگره ارائه می دهد، "سطح دریا در حال حاضر با سرعتی بالاتر از هر یک از پیش بینی های مدل 18 تا 59 سانتی متری بالا می رود".

"کنراد استفن می گوید: "گروه های مختلف ممکن است به پیش بینی های کمی متفاوت برسند، اما تفاوت در جزئیات پیش بینی ها نباید تصویر کلی را مبهم کند، جایی که حتی انتهای پایینی پیش بینی ها اثرات بسیار جدی دارد."

1. جزر و مد بالا: ارزیابی خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی و سکونت انسان در مناطق ساحلی کم ارتفاع. گوردون مک گراناهان، دبورا بالک و بریجت اندرسون؛ محیط زیست و شهرسازی، آوریل 2007; جلد 19: صفحات 17-37.