تدفین طبیعی اغلب به عنوان یک گزینه سبز در حومه شهر برای افراد غیر مذهبی در نظر گرفته می شود، اما به گفته محققان دانشگاه شفیلد، این تنها بخشی از داستان است.
آقای اندی کلایدن که رهبری تیم تحقیقاتی شامل پروفسور جنی هاکی و دکتر تریش گرین را بر عهده دارد، توضیح می‌دهد: «رویکردهای مختلف زیادی برای تدفین طبیعی از سال 1993 که اولین مکان افتتاح شد، تکامل یافته است. برای افرادی که می خواهند محیط غیررسمی تری داشته باشند که با شخصی که می خواهند به خاطر بسپارند.هیچ تعارضی با ایمان نیست."
موضوع قرار است در یک رویداد در مورد تدفین طبیعی مورد بحث قرار گیرد: آیا ما به سنگ قبر نیاز داریم؟ به عنوان بخشی از جشنواره علوم اجتماعی شورای تحقیقات اقتصادی و اجتماعی (ESRC) در 14 مارس در شفیلد برگزار می شود.
در حال حاضر بیش از 200 محل دفن طبیعی در سراسر بریتانیا وجود دارد که از توسعه‌ها گرفته تا گورستان‌های مقامات محلی گرفته تا مکان‌های متعلق به مؤسسات خیریه یا افراد خصوصی را شامل می‌شود. این پروژه که توسط شورای تحقیقات اقتصادی و اجتماعی تأمین مالی شده است، به بررسی طیف وسیعی از خدمات ارائه شده و تأثیر گسترده تر دفن طبیعی هم بر افراد درگیر و هم بر چشم انداز می پردازد. محققان در حال حاضر از 20 سایت بازدید کرده اند و به مصاحبه با مدیران، افراد داغدار، متخصصان تشییع جنازه و اعضای جامعه محلی ادامه می دهند. آنها همچنین یک مطالعه عمیق از چهار مکان با تفسیرهای مختلف از معنای دفن طبیعی انجام خواهند داد.
یافته‌های اولیه نشان می‌دهد که دفن طبیعی برای افرادی که می‌خواهند روش خود را برای یادآوری یکی از اقوام خود بسازند جذاب است.دفن های طبیعی از نظر زیستگاه هایی که سعی در ایجاد یا محافظت از آنها دارند، بسیار متفاوت است. به عنوان مثال، برخی از سایت‌ها راهنمایی خاصی در مورد اینکه چه درخت‌ها یا دانه‌های گل‌های وحشی را می‌توان کاشت، ارائه می‌کنند، در حالی که سایر مکان‌های دفن ممکن است رویکردی آرام‌تر و راحت‌تر داشته باشند. سایت هایی وجود دارد که در آن مردگان تقریباً کاملاً ناشناس هستند. مزرعه ممکن است برای یونجه بریده شود یا توسط گوسفندان چرا شود.
«مردم به ما گفته‌اند که دوست دارند از مکان‌هایی بازدید کنند که می‌توانند صدای پرندگان یا جریانی را در یک زیستگاه حیات وحش بشنوند. "برخی از مردم به دلیل رسمی بودن گورستان ها ناراضی هستند و از قراردادها و قوانین مربوط به تدفین های متعارف ناراحت هستند. و همچنین پذیرایی از روش های بسیار فردی برای یادبود برخی مکان ها، راه های جدیدی را برای گرد هم آوردن جامعه داغدیده در محل دفن ایجاد کرده است. مثال‌ها عبارتند از سرویس سرود کریسمس و راهپیمایی با شمع و جشن تابستانی در باغ با موسیقی زنده."
تحقیق نشان می دهد که کشاورزان و خانواده هایشان که زمینی را برای تدفین پیشنهاد می کنند، در مورد جنبش جدید بسیار مشتاق هستند."بعضی از آنها در مناطق مرتفع دورافتاده زندگی می کنند و متوجه می شوند که با فراهم کردن فضای دفن، نقش جدیدی دارند که از آنها می خواهد "درهای خود را" به روی جامعه جدیدی که از ورود و ورود به سرزمین خود استقبال می کنند، باز کنند. بسیاری از آنها همچنان یک نقطه هستند. اندی کلایدن می‌گوید از تماس با افراد داغدار.
